Πανδημία : Μια ανάλυση Αποτίμησης με ζητούμενο τα μέτρα Δημόσιας Υγείας

Την  δική της ανάλυση με επίσημα επιστημονικά  διαγράμματα , έδωσε σήμερα η εκπομπή του 98.4 με τον Γιώργο Σαχίνη , για το διάστημα των δύο περίπου μηνών  που μεσολάβησε από την θερινή διακοπή της εκπομπής σε σχέση με την πανδημία που σε λίγους μήνες κλείνει δύο χρόνια που ταλαιπωρεί όλο τον πλανήτη και φυσικά και την χώρα μας. Όπως τονίστηκε , στο διάστημα αυτό συνέβησαν πολλά, πάρα πολλά.

Από τη μια οι πυρκαγιές να μην δείχνουν διάθεση να σταματήσουν, από την άλλη η πανδημία να διαγράφει μια σταθερή πορεία καθημερινά με υψηλό αριθμό κρουσμάτων, αλλά με νεκρούς που ποτέ δεν μειώθηκαν σημαντικά, παραμένοντας σε επίπεδο δεκάδας, μόνο για 10 περίπου  ημέρες προς το τέλος του Αυγούστου, για να πάρουν ξανά την ανηφόρα, φτάνοντας μόλις μέσα σε ένα μήνα το επίπεδο στο οποίο βρίσκονταν τρεις μήνες ενωρίτερα. Το ίδιο με τις διασωληνώσεις, την υπερβάλλουσα θνησιμότητα, αλλά και την μη ανακούφιση των ΜΕΘ , με αποτέλεσμα να μην υπάρχει χρόνος για απολυμάνσεις και μείωση των δεικτών σε αυτές , των ενδο-νοσοκομειακών λοιμώξεων . Η εκπομπή ανέλυσε και τις επικοινωνιακές λύσεις «πανάκεια» , το ψευδεπίγραφο «δίπολο» γύρω από τους εμβολιασμούς, την ώρα που η Ελλάδα είναι στο χαμηλότερο δείκτη πλέον στην Ε.Ε. , αλλά και την παντελή απουσία από την δημόσια σφαίρα των κλασικών μέτρων δημόσιας υγείας και επιδημιολογικής επιτήρησης, με αποτέλεσμα κανείς να μην απαντά πειστικά επιστημονικά γιατί, πως και που συνεχίζεται η διασπορά του ιού και ποια μέτρα θα έπρεπε να ληφθούν για την ανακοπή της.

 

Σήμερα επανερχόμαστε και πάλι στη συχνότητα μετά από μια μακρά διακοπή που ξεπέρασε τους δυο μήνες.

Στο διάστημα αυτό συνέβησαν πολλά, πάρα πολλά.

Θα θυμίσω ότι η αυλαία πέφτωντας, σκέπασε ένα σκηνικό που θύμιζε κόλαση.

Από τη μια οι πυρκαγιές να μην δείχνουν διάθεση να σταματήσουν, από την άλλη η πανδημία να διαγράφει μια σταθερή πορεία καθημερινά με υψηλό αριθμό κρουσμάτων, αλλά με νεκρούς που ποτέ δεν μειώθηκαν σημαντικά, παραμένοντας σε επίπεδο δεκάδας, μόνο για 10 περίπου  ημέρες προς το τέλος του Αυγούστου, για να πάρουν ξανά την ανηφόρα, φτάνοντας μόλις μέσα σε ένα μήνα το επίπεδο στο οποίο βρίσκονταν τρεις μήνες ενωρίτερα.

Τα διαγράμματα που ακολουθούν μιλούν από μόνα τους.

Στο ίδιο διάστημα οι διασωληνωμένοι που ποτέ δεν μειώθηκαν κάτω από τους 121, κι αυτό μόνο για μια ημέρα,

 

επέστρεψαν και πάλι στον ίδιο αριθμό υψηλό αριθμό των 296, που σημαίνει πληρότητα, τουλάχιστον 60%, μέσα σε διάστημα μόλις δύο μηνών.

Με άλλα λόγια, η πτωτική – αν μπορεί κανείς να την χαρακτηρίσει έτσι – πορεία δεν κράτησε μόλις ένα μήνα.

Δηλαδή από 20/06 έως 20 /07, μην αφήνοντας τις ΜΕΘ και το ελάχιστο προσωπικό τους να «ανασάνουν», αφού η πληρότητα, ακόμη και σε αυτή την επικοινωνιακά χαρακτηριζόμενη «πτωτική πορεία», αντιστοιχεί ως προς την πληρότητα, μόλις για ένα μήνα, από 60 % – 35% !!!

 

Στο σημείο αυτό να υπενθυμίσουμε ότι παραδοσιακά, όλα τα προηγούμενα κάθε καλοκαίρι με αφορμή τη φυσιολογική μείωση του αριθμού των διασωληνωμένων και την μείωση της ζήτησης των κλινών, διενεργούνταν συστηματικά η άκρως απαραίτητη συντήρηση των ΜΕΘ, που πρώτα και κύρια προέβλεπε σύμφωνα με τα διεθνή πρωτόκολλα ολόκληρη σειρά ενεργειών, προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων.

Σήμερα με τη συνεχή επιβάρυνση των ΜΕΘ – που σε λιγότερο από πέντε μήνες, κοντεύουμε να κλείσουμε ήδη δυο χρόνια – φτάσαμε στο σημείο να πεθαίνουν άτομα, όσα από αυτά βέβαια κατάφεραν να νοσηλευθούν σε κλίνη ΜΕΘ, από ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις, παρ’ ότι κατάφεραν να γλυτώσουν από την COVID – 19.

Η θνητότητα στις ΜΕΘ είναι υπερβολικά αυξημένη, περισσότερο από κάθε άλλη φορά.

Ωστόσο όπως είχαμε επανειλημμένα επισημάνει, και μόνο από τα δημοσιευμένα στοιχεία του ΕΟΔΥ, ο αριθμός των νεκρών από την πανδημία, δεν αντιστοιχούσε μόνο στη θνητότητα που καταγράφονταν στις ΜΕΘ, αλλά προέρχονταν κυρίως από τους θανάτους που προέκυπταν εκτός ΜΕΘ, είτε στους απλούς θαλάμους, είτε στις αυτοσχέδιες ΜΕΘ, σε ασθενείς που είτε δεν έβρισκαν κρεβάτι σε ΜΕΘ, είτε έφταναν στα νοσοκομεία με σημαντική καθυστέρηση, έχοντας παραμείνει σε κατ’ οίκον περιορισμό, ακολουθώντας τις τηλεφωνικές οδηγίες των τηλεφωνικών κέντρων του ΕΟΔΥ και της Πολιτικής Προστασίας, που είχαν πλέον αναχθεί σε Ιατρικά κέντρα !!!

 

Επιπλέον αν δει κανείς τον αριθμό των ασθενών που εξήλθαν με θετική εξέλιξη από τις ΜΕΘ, όπως αυτός δίδεται από τα επίσημα στοιχεία, μόλις φθάνει μέχρι σήμερα στους 3.167.

Επομένως αν υπολογίσει κανείς το συνολικό αριθμό των νεκρών που δυστυχώς έφτασε στους 14.889, εύκολα μπορεί να διαπιστώσει ότι το ποσοστό αυτών που καταφέρνουν να γλυτώσουν από τους διασωληνωμένους είναι απελπιστικά μικρό.

Αυτό αποτελεί αρνητικό ρεκόρ για τη χώρα μας και δείχνει το επίπεδο της αποτελεσματικότητας στη διαχείριση της πανδημίας γενικότερα, αλλά και στη νοσοκομειακή διαχείριση της νόσου ειδικότερα.

 

Καθόλου παράξενο δεδομένου ότι η χώρα μας εξακολουθεί να διατηρεί σταθερά το αρνητικό ρεκόρ, που κατέχει ήδη από τα μέσα του περασμένου Δεκέμβρη, σε ημερήσιους θανάτους και σε θνητότητα, συγκριτικά με τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες και φυσικά τον μέσο όρο της Ευρώπης

Και για να μην θεωρηθεί ότι πρόκειται για κάτι που συνέβη μόνον κάποτε στο παρελθόν ή στο πρόσφατο χρονικό διάστημα, παραθέτουμε ξεχωριστά το διάγραμμα που δείχνει την εξέλιξη των ημερήσιων θανάτων, μέχρι σήμερα στη χώρα μας.

Είναι περιττό βέβαια να τονίσουμε ότι οι θάνατοι υπερβαίνουν κατά πολύ τους αντίστοιχους σε χώρες που δεν έκαναν καθόλου lockdown, σε χώρες που πήραν λιγότερα περιοριστικά μέτρα.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να επισημάνουμε ότι οι θάνατοι στις μικρότερες ηλικίες είναι πολύ περισσότεροι στη χώρα μας, συγκριτικά με άλλες στις οποίες οι θάνατοι συνέβησαν σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, στο πρώτο κυρίως κύμα, σε γηροκομεία και σε ιδρύματα που νοσηλεύονταν ή διέμεναν εξαιρετικά ευπαθείς πληθυσμοί.

Παρατηρώντας προσεκτικά το διάγραμμα, διαπιστώνουμε επίσης ότι ακόμη και με το μικρότερο αριθμό ημερήσιων θανάτων, η χώρα δεν κατάφερε ακόμη να ξεφύγει από τον θανατικό κλοιό στον οποίο βρέθηκε από πέρυσι τον Νοέμβριο όταν ξεκίνησε το μεγάλο κύμα αρχικά στη Θεσσαλονίκη και που γρήγορα επεκτάθηκε στην Αθήνα αφού προηγουμένως είχε κατακλύσει ολόκληρη τη Βόρεια Ελλάδα.

 

Σήμερα, επαναλαμβάνεται δυστυχώς το ίδιο σενάριο, με τη διαφορά ότι εξελίσσεται πολύ ενωρίτερα, με τη δυναμική του να προδιαγράφεται πιο απειλητική.

Κι αν τότε βέβαια είχε θεωρηθεί ως βασικό αίτιο η αθρόα και χωρίς ουσιαστικό έλεγχο μετακίνηση των τουριστών από τους βόρειους γείτονές μας, στις χώρες των οποίων είχαν προ πολλού διαπιστωθεί αυξημένος αριθμός κρουσμάτων και θανάτων, τι μπορεί να πει κανείς σήμερα, όταν η κατάσταση στις χώρες αυτές παρουσιάζει σήμερα, αυτή την ανησυχητική και απελπιστικά χειρότερη εικόνα :

Ουδείς λόγος βέβαια να γίνεται, περί υπερβάλλουσας  θνησιμότητας, δηλαδή της θνησιμότητας και από άλλα νοσήματα που παρατηρείται φέτος σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.

Το παρακάτω διάγραμμα δείχνει πως η διαχείριση της πανδημίας κατάφερε να την εκτοξεύσει και μάλιστα σε μια περίοδο, στην οποία «υποτίθεται» ότι τα νοσοκομεία έχουν «επανέλθει» εδώ και τρεις μήνες περίπου, στην ομαλή τους λειτουργία και εξυπηρετούν πλέον και τα λοιπά συνήθη νοσήματα, με τακτικά ιατρεία και τακτικά χειρουργεία !!!

Απίστευτο και όμως πραγματικό, αυτό το νέο μακάβριο ρεκόρ που σημειώνεται δυστυχώς και σε αυτή την τραγική παράμετρο, όπως δείχνει το επόμενο διάγραμμα, στο οποίο η χώρα μας κατέχει την πρώτη θέση.

Μετά από όλα αυτά φαίνεται ότι επαληθεύεται η άποψη που είχαμε εκφράσει σε ανύποπτο χρόνο, μελετώντας τα τότε διαθέσιμα στοιχεία από το  EUROMOMO  περί υπερβάλλουσας θνησιμότητας, σύμφωνα με την οποία το σύστημα δήλωσης των θανάτων παρουσίαζε σημαντικές καθυστερήσεις, ενώ ταυτόχρονα οι διαχειριστές της πανδημίας με κύρια ευθύνη του εθνικού λοιμωξιολόγου, απέφευγαν επιμελώς τη δημοσιοποίηση της ήδη διαφαινόμενης αύξησης της υπερβάλλουσας θνησιμότητας.

 

Ένα άλλο εντυπωσιακό στοιχείο σε σχέση με τους αυξημένους θανάτους και την υψηλή θνητότητα που επιμένουν ασφυκτικά στη χώρα μέχρι σήμερα, είναι και το γεγονός ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε πολύ χειρότερη μοίρα και από χώρες, όπως αυτές της Κεντρικής Ευρώπης που έχουν χαμηλότερο ποσοστό πλήρως εμβολιασμένων.

Αυτό αποδεικνύεται από τα δυο επόμενα διαγράμματα, το πρώτο που δείχνει το ποσοστό των πλήρως εμβολιασμένων και το δεύτερο τον αριθμό των ημερήσιων θανάτων ανά εκατ κατοίκους :

Είναι δε απολύτως λυπηρό να χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα ως βασικό επιχείρημα στη καθεστηκυία άποψη, ότι επειδή όπως είναι φυσικό οι περισσότεροι από αυτούς που νοσούν είναι ανεμβολίαστοι, ότι αρρωσταίνουν επειδή ακριβώς δεν έχουν εμβολιαστεί κι ότι το εμβόλιο είναι η απόλυτη λύση ή η μοναδική διέξοδος στο πρόβλημα της πανδημίας. Ακόμη και τώρα λοιπόν που έχουν πάψει να μιλούν για το δήθεν τείχος ανοσίας, που όλοι άλλοτε πλέον παραδέχονται ότι απομακρύνεται συνεχώς και άλλοτε ανεβάζουν τον πήχη στα ποσοστά που απαιτούνται για την επίτευξή του, εξακολουθούν να επιρρίπτουν τις ευθύνες της νόσου στον νοσούντα, λες και φταίνε αυτοί για τη διασπορά ή λες και ακόμη και οι ίδιοι οι εμβολιασμένοι δεν νοσούν.

Το κυρίαρχο πρόβλημα της πανδημίας είναι η διασπορά, η μετάδοση του ιού, κάτι που το εμβόλιο δεν σταματάει και ούτε δυνητικά περιορίζει, όσο δεν θα έχει εμβολιαστεί το σύνολο του πληθυσμού μιας χώρας, με κλειστά σύνορα και μάλιστα ταυτόχρονα, ώστε να μην υπάρχουν ανοιχτά χρονικά διαστήματα – παράθυρα μέσα από τα οποία ο ιός θα διακινείται ανεμπόδιστα.

 

Κανείς δεν αμφιβάλλει για τη χρησιμότητά του, αρκεί αυτή να μην υπερεκτιμάται για λόγους σκοπιμοτήτων – που δεν είναι καθόλου λίγες – και να μην χρησιμοποιείται σαν αποκλειστικό όπλο, εγκαταλείποντας τα κλασσικά μέτρα της Δημόσιας Υγείας που είναι εκείνα ακριβώς που εμποδίζουν και περιορίζουν τη διασπορά.

 

Αυτό ακριβώς έγινε και εξακολουθεί να γίνεται μέχρι σήμερα στη χώρα μας, σε επίπεδο ενεργειών, δηλαδή στην πράξη, ενώ φυσικά στα λόγια οι υπεύθυνοι δεν σταματούν να τονίζουν την αναγκαιότητα του συνδυασμού των μέτρων αντιμετώπισης.

 

Σε κάθε περίπτωση είναι άλλο να συστήνεις το εμβόλιο αναδεικνύοντας τις πραγματικές του δυνατότητες, που τελικά είναι το ότι σε μεγάλο ποσοστό για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα 6- 8 μηνών και ενδεχομένως λίγο περισσότερο, αποκλείει τις βαρειές μορφές της νόσου – πράγμα αναμφισβήτητα εξαιρετικά σημαντικό – και άλλο να του προσδίδεις ιδιότητες που δεν έχει, δηλαδή ότι παρέχει πλήρη ανοσία και ότι αποκλείει τη μετάδοση της νόσου, παρουσιάζοντας το ως πανάκεια και προκαλώντας την εντύπωση ότι πρόκειται για κλασσικό εμβόλιο, όπως άλλα που παρέχουν πλήρη ή δια βίου ανοσία, εμποδίζοντας την μετάδοση του ιού.

 

Αλλά για τα εμβόλια και τους εμβολιασμούς θα πούμε περισσοτερα λίγο αργότερα.

 

Από την άλλη ο αριθμός των ημερήσιων κρουσμάτων παρέμεινε σε τριψήφιο νούμερο μόνο για ένα περίπου μήνα μεταξύ των πρώτων ημερών του Ιουνίου και των πρώτων ημερών του Ιουλίου, όπως απεικονίζεται στο ακόλουθο διάγραμμα :

Ωστόσο ακόμη και εκείνο το διάστημα δεν σταμάτησαν οι εισαγωγές και η πίεση στα νοσοκομεία.

Αυτό όμως που εξακολουθεί να παραμένει ως αίνιγμα ανεξιχνίαστο, είναι η σχέση μεταξύ αριθμού κρουσμάτων και εισαγωγών. Δηλαδή ενώ σε όλες τις χώρες της ΕΕ, τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι υπάρχει μια σαφής σχέση ανάμεσα στον αριθμό των ημερήσιων κρουσμάτων και των εισαγωγών στα νοσοκομεία, η οποία κυμαίνεται περίπου στα επίπεδα 180 – 220 εισαγωγών σε 2.000 – 2.500 κρούσματα, στη χώρα μας παρουσιάζεται το φαινόμενο οι εισαγωγές να είναι περισσότερες με μικρότερο αριθμό ημερήσιων κρουσμάτων.

Δυστυχώς δεν υπάρχει η δυνατότητα να αποτυπωθεί αυτή η σχέση συγκριτικά με τις άλλες χώρες, διότι η Ελλάδα δεν χορηγεί τα απαραίτητα δεδομένα. Απόδειξη γι αυτό είναι το διάγραμμα που δείχνει, σαφώς μέχρι πότε δίνονταν τα σχετικά στοιχεία.

Αυτή λοιπόν η αινιγματική αναλογία έχει προφανώς μια μόνον πιθανή εξήγηση, ότι τα κρούσματα θα πρέπει να είναι λογικά πολύ περισσότερα. Απλώς δεν ανιχνεύονται. Αυτό δε, έχει με τη σειρά του άλλες δυο πιθανές εξηγήσεις.

Είτε δεν αναζητούνται, είτε δεν ανιχνεύονται με το σωστό τρόπο, δηλαδή με τα κατάλληλα διαγνωστικά μέσα.

Για να μην βάλουμε άλλη μια περισσότερο τραγική υπόθεση εργασίας, ότι δηλαδή μπορεί να συμβαίνουν και τα δυο.

Διόλου απίθανο δεδομένο ότι όπως είχαμε αναφερθεί σε σωρεία εκπομπών, σύσσωμοι οι διαχειριστές της πανδημίας είχαν εξορκίσει τα μαζικά test, το testing, την ιχνηλάτηση επαφών, την απομόνωση κρουσμάτων και επαφών,   χωρίς επιδημιολογική και γονιδιωματική επιτήρηση, ενώ ταυτόχρονα καταργώντας στην πράξη με αυθαίρετες και ανυπόστατες δικαιολογίες τα μοριακά τεστ, είχαν καθιερώσει στην αρχή τα λιγότερα αξιόπιστα rapid tests και στη συνέχεια προχώρησαν στη γενικευμένη χρήση των ακόμη λιγότερο αξιόπιστων self tests, τα οποία τους διευκόλυναν να παρουσιάζουν ωραιοποιημένα στοιχεία, κατάλληλα για να μειώνουν κατά το δοκούν τους δείκτες θετικότητας, γεγονός που τους επέτρεπε να δικαιολογούν την ελεύθερη και ανεξέλεγκτη κίνηση του πληθυσμού και των τουριστών.

 

Σε όλα αυτά ήρθαν να προστεθούν και οι εμβολιασμοί, όπου το εμβόλιο ανέλαβε να λύσει από μόνο του συνολικά το πρόβλημα της πανδημίας, ακόμη και της ίδιας της διασποράς της.

Στη συγκεκριμένη λοιπόν περίπτωση το εμβόλιο ανέλαβε το ρόλο της πανάκειας, του μαγικού φίλτρου, του απόλυτου όπλου, που εναλλάσσονταν εκείνη την περίοδο με το υπερόπλο των self tests, που βρίσκονταν τότε στις δόξες του, όπως θα θυμόσαστε.

Χαρακτηριστικό υπήρξε τότε το καθολικό φαινόμενο που παρατηρούνταν στα ΜΜΕ, όπου αμέσως μετά από τους πρώτους εμβολιασμούς, πριν καλά καλά συμπληρωθούν οι πρώτες χιλιάδες των εμβολιασμένων, γίνονταν λόγος και συστηματική αναφορά στα «προνόμια» και τις «ελευθερίες» των εμβολιασμένων, χωρίς φυσικά να ξεχνάμε την ανοικτή προκλητική εξαγορά συνειδήσεων στη νεολαία με την προπληρωμένη κάρτα και το free pass.

Ήταν πλέον φανερό ότι το εμβόλιο δεν θα έπαιζε πλέον, μόνον το ρόλο της απόλυτης της μοναδικής λύσης στο πρόβλημα της πανδημίας, γεγονός που θα κάλυπτε απόλυτα όπως φαντάζονταν «ειδικοί» και διαχειριστές της πανδημίας, αλλά και του διαβατηρίου για την επιστροφή σε μια κανονικότητα, αγνώστου βέβαια ποιότητας, προοπτικής και διάρκειας.

Δυστυχώς στην πορεία τα πράγματα δυσκόλεψαν αρκετά, γιατί εκτός από τα εγγενή προβλήματα που κουβαλούσε μαζί του, από τη φύση του το εμβόλιο, δηλαδή ήταν αποτελεσματικό μόνον για τις βαρειές μορφές της νόσου – γεγονός που θα ήταν παράλογο να υποτιμήσει κανείς – και δεν εμπόδισε την μετάδοση, δεδομένου ότι δεν εξασφάλιζε πλήρη ανοσία, εμφανίστηκαν επιπλέον και μη αναμενόμενες ανεπιθύμητες ενέργειες, εκτός από τις άμεσες παρενέργειες που ήδη ήταν αρκετά αυξημένες, χωρίς να υπενθυμίσουμε το γεγονός ότι ακόμη και σήμερα 9 μήνες αργότερα κανείς δεν είναι σε θέση να προσδιορίσει με σαφήνεια τις απώτερες παρενέργειες που θα μπορούσαν να εμφανιστούν στο μέλλον, ακόμη και στον χρονικό ορίζοντα τουλάχιστον μιας τριετίας, που οι ίδιες οι μελέτες έβαζαν στον αρχικό, βασικό σχεδιασμό τους και για τον οποίον είχαν πάρει την αρχική έγκριση για την διεξαγωγή τους.

 

Ανεξάρτητα όμως από αυτά οι χειρισμοί της Επιτροπής Εμβολιασμών σε συνεργασία μα τον ΕΟΦ, το Υπουργείο Υγείας και τους λοιπούς διαχειριστές της πανδημίας, ήταν τόσο αδόκιμοι έως επικίνδυνοι, που επιδείνωσαν σαφώς την μετέπειτα εξέλιξη.

Τα ΜΜΕ πιστά στην τακτική της «επαναλήψεως που είναι η μήτηρ μαθήσεως, εμπεδώσεως, αφομοιώσεως» και όσων άλλων σύγχρονων δεινών, έριχναν συνεχώς λάδι στη φωτιά του ήδη ενθαρρυνόμενου κλίματος αντιεμβολιασμού που αποτελούσε συμπληρωματική έκφραση της μειοψηφίας των αρνητών του ιού, ακόμη και της ίδιας της νόσου.

Η ισχνή αυτή αρχικά μειοψηφία, συντηρήθηκε και ανδρώθηκε τόσο από την επικοινωνιακή πολιτική, αλλά και γενικότερα από τη διαχείριση της πανδημίας, με αποτέλεσμα να επωφεληθεί από τις πρόσθετες ανεπάρκειες, τα σφάλματα και τους κάκιστους χειρισμούς, των αρμόδιων επιτελείων.

Έτσι αυτό που στην αρχή είχε σχεδιαστεί στο να αποτελεί έναν εύκολο αντίπαλο και που ενισχύονταν στην πορεία με τα διπλά μηνύματα και την «επιστημονική αβεβαιότητα» που εξευτέλισε με προσωπική ευθύνη του, ο εθνικός λοιμωξιολόγος, καθιστώντας την «δίκοπο μαχαίρι», άρχισε, όπως ήταν φυσικό να κόβει από δυο κατευθύνσεις και να εξελίσσεται σε τερατούργημα.

 

Έτσι λοιπόν παρά τις αρχικές θριαμβολογίες φτάσαμε πολύ γρήγορα σε μια στασιμότητα στον τομέα των εμβολιασμών, με αποτέλεσμα να είμαστε σήμερα στο χαμηλότερο επίπεδο εμβολισμών στην ΕΕ, κάτι που καταδεικνύει το επόμενο διάγραμμα :

 

Και αντί το θλιβερό αυτό αποτέλεσμα να γίνει μάθημα και να αποτελέσει, έστω και καθυστερημένα, αφορμή για περισυλλογή και αλλαγή πολιτικής στη διαχείριση της πανδημίας, που αντί για ύφεση, εξακολουθούσε να παρουσιάζει έξαρση, σηματοδότησε ακριβώς την αντίθετη κατεύθυνση.

 

Έτσι λοιπόν αφού πρώτα επιχειρήθηκε να ταυτισθεί η οποιαδήποτε επιφύλαξη, αμφισβήτηση και αντίθεση σχετικά με την ακολουθούμενη διαχείριση της πανδημίας, με την περιθωριακή μειοψηφία των ψεκασμένων, αρνητών, συνωμοσιολόγων, οι οποίοι φιλοξενούν χωρίς διάκριση πλήθος ακροδεξιών στοιχείων, στη συνέχεια χάρις αυτή την αυτόματη κατηγοριοποίηση, φιμώθηκε κάθε αντίλογος, ανεξάρτητα αν βασίζονταν σε επιστημονική τεκμηρίωση και χρησιμοποιούσε την κοινή  λογική ως αυτονόητο εργαλείο σκέψης.

 

Το μονοπώλειο της συλλογής, διαχείρισης και επεξεργασίας των πρωτογενών δεδομένων, που απέκλειε όλο το προηγούμενο διάστημα κάθε δημόσιο διάλογο, έλεγχο και κριτική σε συνδυασμό με την απόλυτη μονοκρατορία των ΜΜΕ, όχι μόνο συνεχίστηκε, αλλά εξασφάλισε την κυριαρχία του και έστρεψε την προσοχή του κοινού, μακρυά από τα πραγματικά προβλήματα της Δημόσιας Υγείας.

 

Το εμβόλιο αντί να αξιοποιηθεί ως όφειλε συντελώντας αποτελεσματικά στο υπάρχον συνολικό οπλοστάσιο ενάντια στην πανδημία, αποτέλεσε άλλο ένα κοινότυπο εργαλείο στη φαρέτρα της επικοινωνιακής πολιτικής της κυβέρνησης.

 

Έτσι με τον τρόπο αυτό οι πραγματικοί λόγοι της συνέχισης της διασποράς, δηλαδή το έλλειμμα ενεργειών σε επίπεδο δημόσιας υγείας, με την ανεπαρκή επιδημιολογική επιτήρηση, που ήδη μετά την έφοδο των self tests, είχε ήδη καταργηθεί, ενώ ταυτόχρονα απάλλασσαν τον ΕΟΔΥ και την Πολιτική Προστασία από τις υποχρεώσεις τους για το testing, την ανίχνευση των κρουσμάτων, τις ιχνηλατήσεις των επαφών τους και την απομόνωση κρουσμάτων και επαφών, επιπλέον με  την καλλιέργεια κλίματος εφησυχασμού και επανάπαυσης, σε συνδυασμό με τις μονότονες, συνεχώς επαναλαμβανόμενες, προειδοποιήσεις και γενικόλογες υποδείξεις, οι συνεχείς υποσχέσεις για την προνομιακή μεταχείριση των εμβολισμένων, η χαλάρωση των μέτρων, ως δείγμα επιβεβαίωσης της αποτελεσματικότητας του εμβολίου και της «επιχείρησης ελευθερία», δεν εμπόδιζαν καθόλου τον ανεξέλεγκτο συγχρωτισμό και την ανέμελη μετακίνηση του πληθυσμού και μαζί με αυτήν και την ταχύτατη διάδοση του ιού.

 

Επειδή δε από τα στοιχεία που αναγκαστικά δίδονταν στη δημοσιότητα, προέκυπτε προφανώς το ερώτημα γιατί εφόσον όλα πάνε καλά, η επιδημιολογική εικόνα δεν βελτιώνεται, αφού πρώτα το τεράστιο επιχειρησιακό κενό επιχειρήθηκε να συγκαλυφθεί με τη γνωστή θεωρία του «αποτυπώματος», στη συνέχεια ενοχοποιήθηκε η μετάλλαξη Δέλτα.

Είναι γεγονός ότι η εξάπλωσή της σε παγκόσμιο επίπεδο προσέφερε ένα φαινομενικά ικανοποιητικό άλλοθι στη απραξία των διαχειριστικών κύκλων.

 

Ωστόσο όποιος ήταν σε θέση ή είχε τη διάθεση να μελετήσει τα στοιχεία θα διαπίστωνε αμέσως το αντίθετο.

Γιατί εκτός από το γεγονός ότι η γονιδιωματική επιτήρηση ήταν σαφώς περιορισμένη, σε τραγικά ποσοστά σε σχέση με τις άλλες χώρες της ΕΕ, παρά τις υποδείξεις του ECDC, ακόμη και η ίδια η μετάλλαξη δεν είχε κάνει προλάβει εκείνη την περίοδο, να υπερσκελίσει την κυρίαρχη τότε βρετανική.

Τα ακόλουθα δυο διαγράμματα που αντιστοιχούν σε δυο διαφορετικές ημερομηνίες σε διάστημα ενός μηνός, είναι απολύτως ενδεικτικά.

Αυτό λοιπόν που κατάφεραν τα επιτελεία των ειδικών και των διαχειριστών της πανδημίας, ήταν να να επιδεινώσουν την πανδημία, διευκολύνοντας την διασπορά και βελτιώνοντας πλασματικά την επιδημιολογική εικόνα, δημιουργώντας –  προφανώς προσωρινά – μια εικονική πραγματικότητα, η οποία συναρμολογούνταν κατάλληλα από τα ΜΜΕ και επενδύονταν με επιστημονικοφανή μανδύα, από τους μοντελιστές Βορείου και Νοτίου Ελλάδος.

 

Οι εμβολιασμένοι από τη μια μεριά, χωρίς ιδιαίτερες προφυλάξεις και με τη σιγουριά που τους είχε εμφυσήσει το ιατρικό κατεστημένο, μετατράπηκαν σε ασυμπτωματικούς φορείς του ιού και της  νόσου – μιας και ένα σημαντικό ποσοστό από αυτούς νοσούσαν κιόλας – χωρίς να είναι υποχρεωμένοι, όπως οι ασυμπτωματικοί φορείς της προηγούμενης περιόδου να υποβάλλονται σε οποιουδήποτε είδους τest και ο πακτωλός από τα self tets από την άλλη, αποτέλεσαν το  free pass, όχι για τους πολίτες, αλλά για τον ίδιο τον ιό.

 

Προφανώς αυτή κατάσταση συνεχίστηκε όλο αυτό το διάστημα, με την πολιτική που τη την είχε προκαλέσει και τη συντηρούσε, μέσα σε ένα ήσυχο και ανέμελο κλίμα απραξίας αδράνειας, χωρίς αντιθέσεις, αμφισβητήσεις, κριτική και χωρίς φυσικά φωνές που μέχρι τότε προέβαλλαν κάποιες άλλες απόψεις στηριγμένες σε επιστημονικά τεκμηριωμένα επιχειρήματα και στην κοινή λογική.

 

Αυτό επέτρεψε στους ιθύνοντες κύκλους να περάσουν πλέον σε ένα άλλο επίπεδο, που αν και ήταν ήδη αντιληπτό από τις αρχές του Αυγούστου, εν τούτοις παρέμεινε χωρίς τη δέουσα αντιμετώπιση, με αποτέλεσμα να γίνεται ολοφάνερο σήμερα, που είναι πλέον ήδη αργά.

 

Έτσι απομακρυνόμενοι από το πεδίο της κλασσικής αντιπαράθεσης, του υπαρκτού προβλήματος, της πανδημίας και της εφαρμογής των μέτρων της Δημόσιας Υγείας, έστρεψαν την προσοχή του κινού σε ένα τεχνιέντως προαναγγελθέν επίπεδο σύγκρουσης, σε φαντασιακό επίπεδο, εκείνο της εμβολιομαχίας, κατά το πρότυπο της εικονομαχίας της εποχής του Βυζαντίου, μετατρέποντας αυτή τη φορά τους πολίτες σε εμβολιομάχους (εμβολιοκλάστες) και εικονολάτρες.

Το όλο εγχείρημα στηρίζεται αναντίρρητα και σε κατάλληλη νομοθετική επεξεργασία. Έτσι έχοντας εξασφαλίσει την στήριξη νεοσύστατων επιτροπών επιστημόνων σε επίπεδο «ειδικών» και «βιοηθικής» και αφού προηγήθηκε η νομική κατοχύρωση της λεγόμενης «υποχρεωτικότητας» του εμβολίου, αρχικά μεν για ειδικές επαγγελματικές κατηγορίες, χωρίς να αποκλείεται διόλου στο μέλλον η καθολική εφαρμογή της συγκεκριμένης νομοθεσίας, σήμερα επιχειρείται η καθιέρωση ενός νέου «ιδιώνυμου». Με το πρόσχημα της πανδημίας, των ψευδών ειδήσεων, της διασφάλισης της υγείας των πολιτών και της προστασίας της δημόσιας υγείας από πράξεις, ενέργειες, δηλώσεις και άλλα πολλά που ενδεχόμενα θα μπορούσαν να προκαλέσουν βλάβη κλπ. κλπ., επιχειρείται να δοθεί οριστικά ένα τέλος στην ελευθερία έκφρασης γνώμης, εφαρμόζοντας ένα πρωτόγνωρο καθεστώς λογοκρισίας, που αντίθετα με ότι συνηθίζαμε να λέγαμε μέχρι τώρα, δεν θυμίζει καθόλου άλλες σκοτεινές εποχές. Ο λόγος, είναι απλώς δεν τις θυμίζει, γιατί τις ξεπερνάεις αφού είανι σαφώς χειρότερο και πιο καμουφλαρισμένο, με πολλούς δημοκρατικούς μανδύες και φυσικά, στη νέα του διάσταση με επιστημονική τήβενο.

Δεν πρόκειται προφανώς για απόψεις που διατυπώνει κάποιος που δεν συμφωνεί με την κυβερνητική πολιτική ή τη διαχείριση της πανδημίας. Πρόκειται για την πλέον ανειλικρινή απάτη που επιχειρείται σήμερα εις βάρος της κοινωνίας – εν μέσω πανδημίας και εξελισσόμενης οικονομικής κρίσης – με στόχο όχι μόνον να φιμώσει και να αναστείλει τις οποιεσδήποτε αντιδράσεις, αλλά και να προσβάλλει την κοινή νοημοσύνη.

Πως αλλιώς θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς την επικοινωνιακή διαχείριση της συθέμελης αλλαγής φρουράς όλων των επιτελείων που διαχειρίστηκαν μέχρι σήμερα ανεπιτυχώς, αναποτελεσματικά και ακροβατώντας επικινδύνως στην κόψη του ξυραφιού, με 15.000 σχεδόν νεκρούς και μετέτρεψαν την πανδημία σε υγειονομική κρίση, που παρουσιάζεται σαν μια ομαλή και φυσιολογική εξέλιξη που προαναγγέλλει ασφαλέστερες μέρες και όχι αυτό που πραγματικά αντιπροσωπεύει, δηλαδή μια κραυγαλέα αποτυχία ;

Ανεξάρτητα από την απάντηση που θα δώσει ο κάθε ακροατής ή ο αναγνώστης, αυτό για το οποίο εμείς είμαστε σίγουροι είναι ότι πρόκειται για ένα Βατερλώ και μια παταγώδη επιτυχία, που πλήρωσε πολύ ακριβά ο ελληνικός λαός, αλλά και μια περίτρανη επιβεβαίωση όλων όσων λέγαμε για πάνω από ένα χρόνο με πολύ σκληρά λόγια, έγκαιρα και τεκμηριωμένα.

Σας υποσχόμαστε πως έτσι είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε, παρά τις δυσκολίες.