Π. Παύλος : ” Η μεσσιανική αφασία του ελληνικού μειοδοτικού κατευνασμού”
Written by Γιώργος Σαχίνης on 7 Οκτωβρίου 2024
Ο Παναγιώτης Παύλος, ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Όσλο στη Νορβηγία και επί χρόνια αρθρογράφος – αναλυτής των ελληνοτουρκικών σχέσεων, μιλώντας στον 98.4 έκανε λόγω για την έντεχνη εξαΰλωση της ελληνικότητας του Αιγαίου, σε μια εποχή διεθνούς αστάθειας και παγκόσμιας αναδιανομής “λείας” από παίκτες με προβολή ισχύος, την ώρα που όπως τόνισε το ελληνικό πολιτικό σύστημα δείχνει μία ανεξήγητη αφασία. Στην καταιγιστική εκτεταμένη συζήτησή του με τον Γιώργο Σαχίνη ο Παναγιώτης Παύλος αναλύει τα δομικά προβλήματα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής με επίκεντρο τα ελληνοτουρκικά, στον απόηχο της πρόσφατης (4/10) συνέντευξης του Υπουργού Εξωτερικών στον ΣΚΑΙ. Ο ομιλητής αναλύει τη δομική ανεπάρκεια και έλλειψη βούλησης του ελληνικού πολιτικού συστήματος να αποτιμήσει στις πραγματικές διαστάσεις του τον νεοθωμανικό αναθεωρητισμό εις βάρος της Ελλάδας. Προσδιορίζοντας αυτό που αποκαλεί «γεραπετρίτειο δόλο» ο κ. Παύλος επισημαίνει την αυτοκτονική στρατηγική επιλογή της ελληνικής κυβέρνησης να αντιστρέψει την αιτιώδη σχέση, ανάγοντας έτσι καταστροφικά την ελληνοτουρκική διαφορά περί υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ σε αιτία – και όχι αποτέλεσμα – του τουρκικού επεκτατισμού.
Το τραγελαφικό αυτό παράδοξο υποτάσσει την ελληνική ηγεσία σε θέσεις ανιστόρητου μεσσιανισμού που φιλοδοξεί να καταστήσει τους μέχρι χθες κακοδιαχειριστές των εθνικών δικαίων σε σημερινούς σωτήριους μεσίτες της ελληνικότητας του Αιγαίου. Η μυστική διπλωματία των τελευταίων τριών ετών βάζει στη γκιλοτίνα του μειοδοτικού κατευνασμού το Αιγαίο, καθώς το θεωρεί ουσιαστικά όχι ως αδιαμφισβήτητο ελληνικό έδαφος, αλλά ως «μεσοτοιχία» με το οικόπεδο του Τούρκου γείτονα που επιδιώκει την καταπάτησή του.
Όπως μάλιστα σημειώνει εμφατικά : ” Η ανυπαρξία εθνικού οράματος γεννά τη δαμόκλειο σπάθη ενός φοβικού διλήμματος που ανάγει την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων και δυνάμει κυριαρχίας σε πολύτιμο αντίτιμο κάλπικης «ειρήνης» και «ευημερίας». Αν όμως το αίμα γίνει νερό, τότε σύντομα και μοιραία, και το νερό θα γίνει αίμα…”.