Λ. Βατικιώτης : Λίγα και τοξικά παγκόσμια τα οικονομικά μέτρα για τις επιπτώσεις της πανδημίας

Ο οικονομολόγος και αρθρογράφος, επιστημονικός συνεργάτης του Ινστιτούτου Μικρών Επιχειρήσεων της ΓΣΕΒΕΕ , Λεωνίδας Βατικιώτης, μιλώντας σήμερα στον 98.4 αναφορικά με την έρευνα που έκανε για λογαριασμό του Ινστιτούτου για τα οικονομικά μέτρα ανά τον κόσμο για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων από την την πανδημία του κορονοϊού (Covid-19), σημείωσε ότι συγκρίνοντας την κατάσταση και με αυτή της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του 2008, τα μέτρα είναι και πολύ λίγα και πολύ τοξικά ιδίως για τις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου και κυρίαρχα για την Ελλάδα που με την λογική των δανεισμών και τα τρία μνημόνια για την προτέρα κρίση, βρίσκεται σε πλήρη αδυναμία σήμερα επαρκούς χρηματοδότησης της οικονομίας της , χωρίς να βουτηχτεί σε δυσθεώρητα νέα χρέη, όσο συμφωνεί με τις ανερμάτιστες αποφάσεις των Eurogroup . Ο Λεωνίδας Βατικιώτης σημείωσε ότι η απότομη διακοπή πολλών οικονομιών δραστηριοτήτων τον Μάρτιο του 2020 για να αποτραπεί η εξάπλωση της πανδημίας που προκάλεσε ο Convid-19 οδήγησε σε μια ύφεση μεγαλύτερη ακόμη κι εκείνης του 2008. Όλες σχεδόν οι χώρες του κόσμου παρενέβησαν αποφασιστικά και σχετικά έγκαιρα έλαβαν μέτρα άμβλυνσης των συνεπειών που η αξία τους μέχρι τις 27 Μαρτίου ανερχόταν σε 7 τρισ. δολ. (CNN, 2020). Το ποσό ωστόσο όσο μεγάλο κι αν φαίνεται υπολείπεται των περιστάσεων μιας και δεν κατάφερε να αποτρέψει την μεγαλύτερη ύφεση από την εποχή του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου, για τις περισσότερες χώρες του κόσμου. Τα μέτρα που ανακοινώθηκαν στρέφονταν κυρίως σε τρεις κατευθύνσεις: Πρώτο, άμεσες εισοδηματικές ενισχύσεις, δεύτερο, παρατάσεις στην εξόφληση φορολογικών και ασφαλιστικών υποχρεώσεων προς το δημόσιο και σπανίως προς τις τράπεζες και, τρίτο, παροχή εγγυήσεων για δάνεια κι ευνοϊκότεροι όροι δανεισμού. Η πείρα του 2008 έδειξε ότι η πλημμυρίδα νέων δανείων μπορεί βραχυπρόθεσμα να εγγυήθηκε την αποπληρωμή προηγούμενων δανείων, μακροπρόθεσμα ωστόσο οδήγησε στην υπερχρέωση και αύξησε την αστάθεια του συστήματος. Μείωσε την ικανότητα ακόμη και κυρίαρχων κρατών να αντεπεξέρχονται σε εσωτερικά και εξωτερικά οικονομικά σοκ. Χαρακτηριστική περίπτωση είναι οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου. Από την άλλη, όπου εφαρμόστηκαν δημοσιονομικά μέτρα με την μορφή άμεσων ενισχύσεων επέτρεψαν την ταχύτερη έξοδο από την κρίση.