Κ. Τριανταφυλλίδης : Οι μεταλλάξεις αλλάζουν πιο επιθετικά την κατάσταση
Written by Γιώργος Σαχίνης on 30 Μαρτίου 2021
Ο ομότιμος καθηγητής Γενετικής του ΑΠΘ, Κωνσταντίνος Τριανταφυλλίδης, μιλώντας στον 98.4 , αναφέρθηκε στο νέο πεδίο με πιο επιθετική μορφή ακόμη και για τα εμβόλια, που δημιουργούν οι μεταλλάξεις. Όπως είπε, σήμερα έχουμε ανάγκη από μια συστηματική παρακολούθηση αυτών των μεταλλάξεων και ότι θα πρέπει να κάνουμε μια συστηματική γονιδιακή επιτήρηση.
Αυτή είπε , υπάρχει η δυνατότητα να πραγματοποιείται και σε άλλα κέντρα, εκτός από το ερευνητικό κέντρο της Ακαδημίας Αθηνών , αφού μόνο του δεν επαρκεί πλέον.
Οι πρώτες μεταλλάξεις δεν ξεκίνησαν τον Δεκέμβριο με την ανακάλυψη του Βρετανικού στελέχους.
Τον Οκτώβριο περίπου είχαμε την περίπτωση των μεταλλάξεων στα βιζόν , ενώ η δικαιολογία που επικαλέστηκε η κυβέρνηση για τον αιφνιδιασμό της έξαρσης του Νοεμβρίου στη Θεσ/κη, ήταν ότι κυκλοφορούσε μια νέα δήθεν μετάλλαξη που ενοχοποιήθηκε τότε για την αύξηση της μεταδοτικότητας. Ωστόσο η μετάλλαξη αυτή που όπως έλεγαν είχε εντοπισθεί στην Ισπανία υπήρχε όπως αποδείχθηκε πολύ γρήγορα, αμέσως μετά, ήδη εκεί από τις αρχές του καλοκαιριού.
Όπως φαίνεται , μέχρι την περίοδο του Ιανουαρίου είχαν εξετασθεί 2000 περίπου δείγματα. Από την άλλη μεριά, αν ανατρέξει κανείς στις διεθνείς βάσεις δεδομένων, όπως το Nextstrain, θα διαπιστώσει ότι η συμμετοχή της Ελλάδας στην γονιδιακή επιτήρηση σε διεθνές επίπεδο ήταν πολύ περιορισμένη.
Αν υπολογίσουμε τα μοριακά test που είχαν γίνει μέχρι τον Ιανουάριο και τον αριθμό που έδωσε ο ίδιος ο Τσιόδρας, το ποσοστό δειγμάτων, δηλαδή μοριακών tests, που αναλογούν σε έναν τέτοιο έλεγχο , ήταν μόλις 0,7 της χιλίοις !!!
Αυτή είναι η κατάταξη σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύθηκαν πρόσφατα δηλαδή το 2021 !!
Αν πάρουμε υπόψη μας ότι η επιδημιολογική επιτήρηση είναι ακόμη σε πολύ χαμηλό επίπεδο στη χώρα μας και με δεδομένη την ανάγκη πλέον να παρακολουθούμε τις μεταλλάξεις, αφού παίζουν τόσο σημαντικό ρόλο και επιβαρύνουν την εξέλιξη της πανδημίας
θα έπρεπε η γονιδιακή επιτήρηση να αποτελεί ένα επιπλέον – ηχηρό αυτή τη φορά – κώδωνα κινδύνου, ώστε να επιβάλει μια νέα οπτική και πρακτική στη δημόσια υγεία .