H Πανδημία μας αφορά όλους και όχι μια «μειοψηφία»

Στη σημερινή ανάλυση των νέων μέτρων για την πανδημία , επικεντρώθηκε το πρώτο μέρος της εκπομπής του  Γ . Σαχίνη στον 98.4 , υπογραμμίζοντας ότι ο ιός και η νόσος που προκαλεί, δεν είναι πανδημία μόνο  των ανεμβολίαστων γιατί εκτός του ότι αφορά και τους εμβολιασμένους, αφορά το σύνολο του ελληνικού και του παγκόσμιου πληθυσμού, γι  αυτό και εξακολουθεί να λέγεται ΠΑΝΔΗΜΙΑ και όχι κάπως αλλιώς. Η ανάλυση , στέκεται με έμφαση στο γεγονός ότι αρμόδιοι και αναρμόδιοι , προφανώς δεν έχουν  αντιληφθεί τη διαφορά μεταξύ περιοριστικών μέτρων και μέτρων Δημόσιας Υγείας.

Δεν καταλαβαίνουν  ότι τα περιοριστικά μέτρα είναι συμπληρωματικά στα μέτρα δημόσιας υγείας, τα οποία αποτελούν ευρύτερη έννοια, αφορούν το σύνολο του πληθυσμού και είναι :

Η ανίχνευση κρουσμάτων, το testing  και η απομόνωση και φυσικά όχι η διαπίστωση των κρουσμάτων όταν αυτά προσέρχονται από μόνα τους με συμπτώματα ή με υποψία συμπτωμάτων, ούτε όταν τα συνεργεία του ΕΟΔΥ βγαίνουν σεργιάνι στις πλατείες.            Η  ιχνηλάτηση που ποτέ δεν έγινε συστηματικά, αλλά τηλεφωνικά από κεντρικά call centers , η απομόνωση των κρουσμάτων που ποτέ δεν έγινε οργανωμένα, με δημιουργία συγκεκριμένων δομών, αλλά περιορίστηκε ευκαιριακά και χωρίς έλεγχο, και αφορούσε είτε επιβεβαιωμένα κρούσματα, συμπτωματικούς ή ασυμπτωματικούς, είτε το γενικό πληθυσμό με γενικευμένο χωρίς διάκριση εγκλεισμό.  H επιδημιολογική επιτήρηση που περιορίστηκε στη πλημμελή καταγραφή των επιδημιολογικών δεδομένων και δεικτών και την παρουσίαση κατά το δοκούν και κατά το πρόσφορο επικοινωνιακά παρουσιάσιμο, αφήνοντας το μονοπώλιο της επεξεργασίας των κρυμμένων ως  τιμαλφή και επτασφράγιστα κρατικά μυστικά όλα το υπάρχον – κατά μια έννοια – πρωτογενές υλικό, που θα ήταν απαραίτητο για μια συλλογική επεξεργασία από σχετικούς φορείς, ερευνητές, ιδρύματα κλπ. Αναφέρθηκε μάλιστα σε δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα, που αποτελούν παγκόσμια πρωτοτυπία :  Η  σχέση μεταξύ κρουσμάτων και τεστ -η σχέση μεταξύ κρουσμάτων και εισαγωγών και ο δείκτης θετικότητας. Το ερώτημα που τέθηκε, είναι αν  ο εμβολιασμός, αυτός και μόνο αυτός, αρκεί,  δηλαδή η αύξηση των εμβολιασμένων, οι οποίοι και είναι δυνατόν να νοσήσουν και να μεταδώσουν τον ιό και τη νόσο, για να  σταματήσουν τη διασπορά ; Γιατί στην ανάλυση καταδεικνύεται, πως  η διασπορά είναι υπεύθυνη για τη συνέχιση της πανδημίας και επομένως το σταμάτημα της διασποράς είναι εκείνο που θα σταματήσει την πανδημία, που όμως η διασπορά ελέγχεται με μέτρα δημόσιας υγείας και όχι μόνο με εμβολιασμούς ή μόνο με περιοριστικά μέτρα. Στην ίδια ανάλυση κατατέθηκε και η προσέγγιση πως είναι λάθος να μετράμε και όπως το κάνουμε, καθημερινά τον δείκτη θετικότητας. Αυτό είναι παγκόσμια πρωτοτυπία, αφού   ο δείκτης θετικότητας στην Ελλάδα αλλάζει καθημερινά και μάλιστα με τεράστιες διακυμάνσεις. Εκτός κι αν  πρόκειται για ειδικό δείκτη θετικότητας που μετράει ΤΗ ΜΕΤΑΒΛΗΤΗ ΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗ ΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ! Είναι προφανές , πως η πίεση στο σύστημα υγείας είναι αυτή που ενδιαφέρει – προφανώς γιατί αυτή φαίνεται, επειδή δεν κρύβεται – και όχι η πίεση πάνω στη κοινωνία ή στο άτομο με σωστά και στρατηγικού χαρακτήρα, μέτρα δημόσιας υγείας.