Γ. Βαμβακάς : Η παγκόσμια πατέντα του ελληνικού φορολογικού συστήματος με τα κωμικοτραγικά του

Ο μαθηματικός – στατιστικολόγος και αναλυτής φορολογικών συστημάτων , Γιάννης Βαμβακάς, μιλάει στον 98.4 και εξηγεί γιατί  κατά την γνώμη του, στην Ελλάδα του φορολογικό σύστημα διαχρονικά αποτελεί παγκόσμια πατέντα και βάση της ελληνικής κωμκοτραγικής εκδοχής της οικονομίας της αγοράς.

Όπως σημειώνει, στην Ελλάδα, για  τη κίνηση των προϊόντων ισχύει το «Σύστημα appodixi».  Μοναδικό σε ολόκληρο το πολιτισμένο Κόσμο.

Μία Πατέντα  που αποτελεί την επιτομή επιβολής Αστυνομικού κράτους στην Αγορά. Μετατρέπει το πολίτη σε μπαλάκι ανάμεσα στην επιχείρηση και το κράτος. Μετατοπίζει τον έλεγχο, από τη κίνηση των προϊόντων, απ όπου εισπράττεται και η υπεραξία του ΦΠΑ, σε αστυνομική υπόθεση παρακολούθησης της απεικόνισής τους, που είναι η «απόδειξη», σε κυνήγι δηλαδή φαντασμάτων. Έτσι οι φορολογικοί ελεγκτές μετατρέπονται σε Ghosts Busters.

Το δεύτερο που κάνει, είναι να οδηγεί τους πολίτες σε επιλογές «με ή χωρίς απόδειξη», έχοντας έτσι ήδη σπείρει στην αγορά έναν ιό.

Ξένες φορολογικές Αρχές θεωρούν ότι το «Σύστημα appodixi» προϋποθέτει τη θεώρηση ότι η Αγορά ήδη νοσεί βαριά.

Και το τρίτο, είναι ότι αφήνει στο απυρόβλητο τις Μεγάλες Επιχειρήσεις που τηρούν ευλαβικά το κανόνα appodixi έχοντας διασφαλίσει άλλες μεθόδους μεγάλης νόμιμης Φοροαποφυγής. Η αποθέωση της λογικής «αφήνω τους καρχαρίες και κυνηγάω τη μαρίδα».Η επικρατούσα διαχρονικά άποψη στην Ελλάδα για τη Φοροδιαφυγή είναι απλή και σαφής :

«Η ΜΙΚΡΗ φοροδιαφυγή των ΠΟΛΛΩΝ είναι το ζήτημα και όχι η ΜΕΓΑΛΗ των ΛΙΓΩΝ».

Είναι η άποψη αυτών που πλούτισαν ξαφνικά με αδιαφανείς(!) και παράνομους -για όλες τις άλλες χώρες-  τρόπους, αποτέλεσαν έτσι επιφανές μέρος της επιχειρηματικής ελίτ, έπεισαν τις πολιτικές ηγεσίες, αυτές τη μετέφεραν στις Φορολογικές Αρχές που έτσι βολεύτηκαν με τα εύκολα, και στη συνέχεια διαχύθηκε στη κοινωνία μέσω των συνενόχων ΜΜΕ.

Οι ελάχιστες φορολογικές κλίμακες και οι αντίστοιχοι υψηλοί Φορολογικοί Συντελεστές που επιβλήθηκαν απ τα Μνημόνια και διατηρούνται ως τα σήμερα, με αποτέλεσμα την ακόμα πιο άδικη φορολόγηση, συμπληρώνουν το παζλ

Στην Ελλάδα ΔΕΝ ισχύει ο έλεγχος του ΠΟΘΕΝ Έσχες, ο έλεγχος δηλαδή της ΑΠΟΚΤΗΣΗΣ Πλούτου και του τρόπου διαβίωσης. Η απόκτηση περιουσιακών στοιχείων ξεπλένεται με μια καταβολή φόρου όταν δηλώνεται στο όνομα του ιδίου ή συγγενούς του για ξεκάρφωμα , τα κεφάλαια για σύσταση εταιρειών είναι πάντα ευπρόσδεκτα χωρίς κανέναν έλεγχο προέλευσης, ο πολυτελής τρόπος ζωής είναι μια απόδειξη της ευημερίας της κοινωνίας και μπόλικο σανό για τα μεσημεριανάδικα αλλά όχι και λόγος ελέγχου.

Κι αυτά τα πρωτοφανή, ενώ τα τελευταία χρόνια η ανάπτυξη του Υπολογιστικού Νέφους και τα Λογισμικά Ανοικτού Κώδικα παρέχουν τη δυνατότητα στις Αρχές αποθήκευσης, επεξεργασίας και διασταύρωσης των στοιχείων που αποδεικνύουν το ΤΡΟΠΟ ΔΙΑΒΙΩΣΗΣ.  Πράγμα που κάνουν πολλές χώρες, όπως οι ΗΠΑ, Γερμανία κ.α.

Το ζήτημα της μετατόπισης της φορολόγησης από τα Νομικά, στα Φυσικά Πρόσωπα είναι επίσης καίριο. Το θέμα δεν είναι τα γενικά κέρδη μιας επιχείρησης, αλλά τα ΔΙΑΝΕΜΟΜΕΝΑ στα ΦΠ που αποτελούν εισόδημα, ενώ τα ΜΗ διανεμόμενα σ ένα Νομικό Πρόσωπο, κατ αρχάς, αποτελούν δημόσιο πλούτο.

Το μεγάλο πρόβλημα όμως είναι η τεράστια Φοροαποφυγή των μεγάλων Ομίλων με τις Ενδοομιλικές Συναλλαγές, οι φορολογικοί παράδεισοι και οι μεγάλες διαφορές φορολόγησης μεταξύ των κρατών. Και αυτό είναι παγκόσμιο και δεν λύνεται, τη στιγμή που πολλές χώρες χρησιμοποιούν τους φορολογικούς συντελεστές των επιχειρήσεων και των Φυσικών Προσώπων για προσέλκυση επενδύσεων.