Φαρσαλινός- Κουτσογιάννη : Παράνομο και ανήθικο πλαίσιο για προσλήψεις με άλλοθι την Covid-19
Written by Γιώργος Σαχίνης on 20 Ιανουαρίου 2021
Για παράνομες ,ανήθικες και πρωτοφανείς μεθοδεύσεις , με άλλοθι την Covid-19, για προσλήψεις προσωπικού σε αυτοδιοικητικούς φορείς, όπως ο Δήμος Ηρακλείου ή η Περιφέρεια Αττικής, έκαναν λόγο η Πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Ασθενών που καλύπτει πάνω από 60 Ομοσπονδίες, Ενώσεις και Συλλόγους, Κατερίνα Κουτσογιάννη και ο ερευνητής στο Τμήμα Δημόσιας Υγείας, Κωνσταντίνος Φαρσαλινός , μιλώντας στον 98.4. Αφορμή οι προκηρύξεις στο Δήμο Ηρακλείου και την Περιφέρεια Αττικής, που αποκλείουν από προσλήψεις υποψηφίους αφού θα πρέπει όπως αναφέρουν οι προκηρύξεις να «μην έχουν χρόνια ή υποκείμενα νοσήματα και να μην ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες ευάλωτες στον ιό του κορωνοϊού COVID-19». Η κ. Κουτσογιάννη τόνισε ότι σύμφωνα με το νόμο 4443/2016 η αρχή της ίσης μεταχείρισης ανεξαρτήτως φυλής, αναπηρίας ή χρόνιας πάθησης στον τομέα της εργασίας και της απασχόλησης, εφαρμόζεται σε όλα τα πρόσωπα, στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα. Ωστόσο, είπε, πέρα από νομικά αβάσιμη από τη σκοπιά του ιατρικού απορρήτου και των προσωπικών δεδομένων, η εν λόγω απαίτηση της προκήρυξης είναι πολιτικά και ηθικά παντελώς απαράδεκτη. Ακόμη και αν η πρόθεση του Δήμου ήταν να «προστατεύσει» καλοπροαίρετα τους χρόνιους ασθενείς από μία θέση εργασίας που θα τους εκθέσει ενδεχομένως σε κίνδυνο νόσησης από COVID-19, στην πράξη όχι μόνο παράγει διακρίσεις σε βάρος των ατόμων με χρόνιες παθήσεις, αλλά επιπλέον δημιουργεί ένα επικίνδυνο προηγούμενο. Στην ίδια βάση, η οποιαδήποτε εταιρεία που επιθυμεί να κάνει προσλήψεις θα μπορούσε να μιμηθεί την ενέργεια του Δήμου Ηρακλείου και να ζητάει ιατρικά πιστοποιητικά από τους υποψήφιους, παραβιάζοντας κατάφορα οποιαδήποτε έννοια ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων. Ο κ. Φαρσαλινός από την πλευρά του, τόνισε ότι είναι ανεξήγητο πως ο χώρος ειδικά της τοπικής αυτοδιοίκησης, εμφανίζεται να είναι αυτό που ανοίγει τον «χορό» των διακρίσεων σε βάρος ασθενών με χρόνια νοσήματα, όταν με βάση νόμους, διεθνείς συμβάσεις αλλά και βιο-ηθικά αυτές οι διακρίσεις οδηγούν σε αντιλήψεις καταδικασμένες από την ανθρωπότητα, για στιγματισμό και καταπάτηση του βασικού δικαιώματος στην εργασία και πρόσβαση σε αυτήν από όλους.