Ελένη Ιωαννίδου : Η πίεση στο σύστημα υγείας και το βρώμικο παιχνίδι της κυβέρνησης στην «πλάτη» των εργαζομένων

Η επικεφαλής της κλινικής Covid στο Νοσοκομείου Ρεθύμνου, λοιμοξιωλόγος- παθολόγος Ελένη Ιωαννίδου, μιλώντας στον 98.4 , εξήγησε γιατί το δημόσιο σύστημα υγείας, για τους εργαζόμενους στα νοσοκομεία πιέζεται από την πρώτη στιγμή της πανδημίας, όταν ακόμα ενώ δεν υπήρχε αυξημένη ροη περιστατικών, οι διαδικασίες (διαχειριστικά πρωτόκολλα, δαδικασίες διαχωρισμού περιστατικών στα ΤΕΠ) και τα τμήματα που άνοιξαν (κλινικές COVID, ειδικά κρεβάτια ΜΕΘ) απαίτησαν επιπλέον προσωπικό. Στο δεύτερο κύμα, η πραγματική πίεση από τα περιστατικά που προσέρχονται στα ΤΕΠ, χρειάζονται νοσηλεία σε κλινικές COVID και ΜΕΘ αύξησε την πίεση στους εργαζόμενους για πολλούς λόγους. Το προσωπικό βρίσκεται σε αυτή τη φάση λιγότερο αριθμητικά από αυτό που ήταν πριν από ένα χρόνο. Υπάρχουν οι γιατροί που βγαίνουν εκτός, λόγω νόσησης και καραντίνας. Κατά συνέπεια οι γιατροί στην «πρώτη γραμμη» καλούνται να καλύπτουν περισσότερα πόστα (κλινικές ΤΕΠ κλπ) να κάνουν μεγαλύτερο αριθμό εφημεριών. Γιατροί άλλων ειδικότητων καλούνται να καλύπτουν ανάγκες που συνδέονται με την πανδημια. Με λίγα λόγια η πίεση αυτή έχει μετακυλήσει και «απορροφηθεί» ως ένα μεγάλο βαθμό από την «πλάτη» των εργαζομένων που καλούνται όχι μόνο να εντατικοποιήσουν τους ρυθμούς δουλειάς, αλλά και να μετακινηθούν σε άλλα πόστα, αλλά νοσοκομεία, να εκπαιδευτούν ταχύρρυθμα προκειμένου να ανταποκριθούν σε εργασία εκτός της ειδικότητας τους να βάλουν «νερό στο κρασί τους» σε σχέση με την ποιότητα της εργασίας τους. Είναι χαρακτηριστικό όπως είπε ότι για τον μήνα Δεκέμβριο υπάρχει θέμα για την έκδοση προγράμματος εφημεριών στο ΤΕΠ του νοσοκομείου Ρεθύμνου . Όπως είπε, η κυβέρνηση τα ξέρει πολύ καλά όλα αυτά. Τα ήξερε από το πρώτο κύμα και τα άφησε να γίνουν. Το ζήτημα είναι ότι επιλέγει να παίξει αυτό το «βρωμικο» παιχνίδι στην πλάτη των εργαζομένων. Γιατί γνωρίζει καλά ότι οι γιατροί του ΕΣΥ δεν θα αφήσουν κανένα να πεθάνει, θα εξαντλήσουν τις δυνάμεις τους φροντίζοντας τους ασθενείς τους, δεν θα κοιτάξουν ωράρια και θα κάνουν ότι μπορούν. Η κυβέρνηση επιλέγει να αγνοεί τις φωνές των εργαζομένων που ζητούν ενίσχυση έστω και τελευταία στιγμή, επιλέγει σε αυτή τη συγκυρία να μειώνει τον προϋπολογισμό για την υγεία, να υιοθετεί την σκληρή στάση του «αν σ´αρεσει», προς τους εργαζόμενους -σταθερή από την αρχή. Διατηρεί παράλληλη σχέση με την ιδιωτική υγεία, αντί σε αυτές τις συνθήκες να προχωρήσει σε άμεση και υποχρεωτική επίταξη τους