Δήμητρα Μυρίλλα : Η πολιτική ουσία πίσω από την επικοινωνία για τα Γλυπτά του Παρθενώνα

Η δημοσιογράφος και συνεργάτης του imerodromos.gr σε θέματα Πολιτισμού και Πολιτιστικής Κληρονομιάς, Δήμητρα Μυρίλλα , εξηγεί στον 98.4 γιατί η υπόθεση της διεκδίκησης των ίδιων Γλυπτών επανέρχεται με απαράλλαχτες τις άθλιες πτυχές με τις οποίες εμφανίζεται τα τελευταία 20 και πλέον χρόνια, ανεξάρτητα από τον επικοινωνιακό θόρυβο για μια συνάντηση μεταξύ των Πρωθυπουργών Ελλάδας και Ηνωμένου Βασιλείου που δεν έγινε ποτέ στο Λονδίνο με ιταμή ευθύνη του Βρετανού Πρωθυπουργού .

Όπως σημειώνει , δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η στάση του Σούνακ μέσα στον κόσμο της πολιτικής διπλωματίας ήταν απαξιωτική, αλαζονική και προσβλητική, αλλά και το αυτονόητο παρακολούθημα της ιμπεριαλιστικής – αποικιοκρατικής βρετανικής ιστορίας, η οποία αποκρυσταλλώνεται και στο πως στήθηκε και δημιουργήθηκε το Βρετανικό Μουσείο…

Διά της προκλητικής και κατάφωρης κλοπής των λαών. Αυτό, όμως, είναι μόνο η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή αφορά στον Έλληνα πρωθυπουργό και όχι μόνο σε αυτόν… Σε όλες τις κυβερνήσεις της τελευταίας 30ετίας που βρέθηκαν να διαχειρίζονται ένα εθνικό ζήτημα όχι ως τέτοιο, αλλά ως ευκαιριακό εργαλείο εκλογικής διάσωσης ή προσωπικής αποθέωσης με αδιανόητες κινήσεις παζαριού, υπονόμευσης και εκφυλισμού τους ζητήματος της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα, στο όνομα της πολιτικής διάσωσης, αλλά και της υλοποίησης μιας γενικότερης κατεύθυνσης που αντιμετωπίζει τα μνημεία ως “ανταλλάξιμα” είδη, με όρους αγοράς.

Μάλιστα με φραστικές διατυπώσεις εθνικής ολίσθησης από το αίτημα διεκδίκησης επιστροφής των κλεμμένων Γλυπτών του Παρθενώνα, του τύπου, δάνειο, σύμπραξη, δημιουργία παραρτήματος του Βρετανικού Μουσείου στην Αθήνα ή ανταλλαγής εκθεμάτων μεταξύ του Μουσείου της Ακρόπολης και του Βρετανικού. Δηλαδή τελικά με αναγνώριση ως νόμιμης ιδιοκτησίας της κλοπής αλλά και των κλεπταποδόχων , σημαντικών τμημάτων ενός μνημείου όχι της Ελλάδας απλά, αλλά μοναδικού στην παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά.