Απόστολος Αποστόλου : Οι «μπουρλέσκ» Μεσσίες της πολιτικής , τα όρια ενσωμάτωσης ή αντίδρασης των κοινωνιών

O καθηγητής Πολιτικής και Κοινωνικής Φιλοσοφίας , Απόστολος Αποστόλου, σχολιάζοντας στον 98.4, την εσωτερική επικαιρότητα από τα Τέμπη και την νέα  συναίνεση αναθεώρησης πάγιων εθνικών θέσεων σε Ελληνοτουρκικά και Κυπριακό, την διαρροή emails απόδημων Ελλήνων αλλά και τις καθεστωτικές λογικές, έως τις διεθνείς εξελίξεις σε Ευρώπη και γεωπολιτικά, αναφέρεται στους “μπουρλέσκ” μεσσίες της πολιτικής και τα όρια ενσωμάτωσης ή αντίδρασης των κοινωνιών. Όπως σημειώνει, βλέπουμε ν’ ανεβαίνει στον πολιτικό ορίζοντα μια νέα φυλή πολιτικών που θα μπορούσε κάποιος βιαστικά και ριψοκίνδυνα  έξω από αναλύσεις και επιστημονικές εκτιμήσεις  να τους βαφτίσει πρόχειρα  ως ξεπνοϊσμένους πολιτικούς ή ως πολιτικοί αλαζονικής αγκύλωσης.  Απ’ όσα όμως  μπορούμε να μαντέψουμε  και από όσα μας επιτρέπουν οι ίδιοι  να μαντέψουμε για εκείνους – γιατί είναι στη φύση τους να θέλουν να παραμείνουν αινίγματα – θα μπορούσαν αυτοί οι νέοι πολιτικοί να επονομαστούν με μεγαλύτερη ακρίβεια, αλλά και  με επιστημονική πολιτική τεκμηρίωση ως  οι  «μπουρλέσκ» Μεσσίες  της  πολιτικής.

Αυτό το είδος των πολιτικών βλέπουμε να κατακτά όλο τον πλανήτη ως η νέα  αλήθεια ενάντια στην αλήθεια. Ποια όμως  είναι η δομή τους; Κατά βάση αυτό το μοντέλο του πολιτικού αποτελεί ένα νευρωσικό άτομο με έντονους μελοδραματισμούς (για παράδειγμα θα χρησιμοποιήσουν σ’ ένα ακροατήριο που τους παρακολουθεί εκφράσεις όπως  «ραγίζει η καρδιά μου για εσάς», το ακούσαμε και στην Ελλάδα από το δεύτερο ανερχόμενο «Αυτοκράτορα»  ο οποίος εκτιμά ότι το 2030 θα είναι στο Palatium της εξουσίας), τονίζοντας πάντα μόνο τα  συναισθηματικά στοιχεία υποβαθμίζοντας όμως τα σημαντικά. Οι «μπουρλέσκ» Μεσσίες της πολιτικής βρίσκουν καταφυγή στον ψευδορεαλισμό και κινούνται μεταξύ λοιδορίας, σαρκασμού, αδιάγνωστης ειρωνείας, ή κατασκευάζουν μετριοπαθείς φυσιογνωμίες ώστε να γαλβανίσουν ακόμη και τις πιο υποψιασμένες μάζες. Πρόκειται για πολιτικούς οι οποίοι είναι πεπεισμένοι για όλα όσα υπερασπίζονται με μουτζαχεντινική πίστη (ζουν στην  πλάνη της δικής τους αλήθειας) και απαιτούν να ασπαστούν οι πολλοί  την απολυτότητα της άποψης  τους. Και πάντα θωρακίζονται  πίσω από  τις θεατρικές τους διαπραγματεύσεις γιατί αυτό σπούδασαν με ζήλο και φανατισμό.

Όπως λέει, το ισχυρό ακροατήριο των παραπάνω πολιτικών είναι οι νέοι και αυτό γιατί με τους νέους καταφέρνουν να δημιουργήσουν ένα συναίσθημα αντανακλαστικής διαύγειας και αντανακλαστικής συμμετοχής. Οι «μπουρλέσκ» Μεσσίες  της  πολιτικής φτιάχνουν εικόνες ξέροντας ότι  ο σύγχρονος κόσμος δεν κατοικεί επάνω στον κόσμο αλλά στην εικόνα του κόσμου. Επιπλέον γνωρίζουν ότι ο πολίτης  έχει αποικιοποιηθεί στη φαντασία του και έχει ανακατατάξει την κατανόηση του και τον υπαρκτό πραγματικό του ορίζοντα. Που σημαίνει ότι ο πολίτης είναι τόσο ευάλωτος στις φαντασιώδεις παραστάσεις του και στις ψυχολογικές του προβολές που εύκολα μπορεί να τροποποιηθεί  και να παρασυρθεί σ’ ένα νέο συμβολικό σύστημα της ζωής.

.