Άγιε Βασίλη, ξέρω, μ’ ακούς…
Written by Αγγέλα Δουλγεράκη on 31 Δεκεμβρίου 2018
Καλέ μου άγιε, όπου κι αν είσαι, όπως κι αν είσαι, ξέρω ότι μ’ ακούς, σε πιστεύω και σε περιμένω…
… Αγαπημένε μου, τα χρόνια που περνούν, οι έννοιες που βαρύνουν τους ώμους μου, η δυσκολία να επικοινωνήσω με τους γύρω μου και τον εαυτό μου, αλήθεια είναι πως με δυσκολεύουν συχνά, όμως δεν με εγκατέλειψε η «πίστη» μου σε σένα.
Αυτή η μαγική λέξη που κρατά ανοιχτό δρόμο της σκέψης μου στις όποιες φουρτούνες. Κρατά ανοιχτά τα μάτια μου για να βλέπουν πιο μακριά από μένα, αντί να κλείνονται στον κόσμο του φόβου, της μελαγχολίας, της κατάθλιψης του αρνητισμού, της μοναχικότητας…
… Αγαπημένε μου Άγιε, όταν πριν από χρόνια άκουσα να με συμβουλεύουν πως η όποια δυσκολία αντιμετωπίζεται με την πίστη καλύτερα, ρώτησα πως μεταφράζουν τη λέξη.
-«Μα όπως θέλει ο καθένας από μας», ήταν η απάντηση. «Σε Θεό, Άγιο, Άνθρωπο, Ιδέα, Σχέση, Ανθρώπινες σχέσεις, Οικογένεια. Πίστη στις δικές σου δυνάμεις… Αρκεί αυτό το κάτι να σε κρατά. Να οδηγεί τα βήματά σου στο επόμενο στάδιο, στην αντιμετώπιση του προβλήματος, της κρίσης, να μην σε αλυσοδένει στις αδυναμίες του και στους φόβους του.
… Άγιε Βασίλη, ο δικός μου Άγιος Βασίλης ήταν η Σ.Π, γιατρός στο επάγγελμα. Ακολούθησα τα παραπάνω βήματα κι άντεξα.
Στέκομαι στα πόδια μου.
Μετρώ με καθαρή σκέψη το μέγεθος της κάθε απώλειας, ήττας.
Σέβομαι την χαρά, το χαμόγελο που κερδίζω ή μου προσφέρεται.
Έμαθα να εκτιμώ αυτό που έχω.
Πίστεψα σε μένα, σ’ εσένα, στην οικογένεια μου.
Ξεκαθάρισα τους γνωστούς από τους φίλους.
Έμεινα πιστή σε ιδέες κι αξίες. Δεν έκανα εκπτώσεις σε τίποτα από τα προηγούμενα.
Άγιε μου, το νερό, το ψωμί, το σπιτικό, η οικογένεια, η υγεία, η μόρφωση, η εργασία, θέλω να είναι τα δώρα σου, σε όλους εμάς για το 2019.
…Ξέρω ότι μ’ ακούς. Μπορείς να το υπενθυμίσεις σ’ εκείνους που εμείς επιλέξαμε για να τα προασπίσουν, αλλά κάπου στην πορεία λοξοδρόμησαν;
Αγαπημένε μου άγιε, ξέρω ότι μ’ ακούς… Καλή Χρονιά!
ΑΓ.Δ
