Β. Λύκος: ” Η τελική πράξη των «Μνημονίων»: Γη & Ύδωρ “

“Την ώρα που η Ελλάδα ξυπνούσε με θρήνους για το χαμό 57 παιδιών της από την ανικανότητα του κράτους να προστατεύει την ζωή τους στα Τέμπη, την ίδια ώρα, που κάπνιζαν ακόμη οι στάχτες, το Υπ. Περιβάλλοντος κατέθετε Σχέδιο Νόμου 243 άρθρων, με διαβούλευση 4 ημερών συμπεριλαμβανομένης και της Καθαρής Δευτέρας, για την πώληση του νερού και της ελληνικής υπαίθρου στην πατρίδα μας” . Αυτά λέει μεταξύ άλλων ο δρ.Ολοκληρωμένης Περιβαλλοντικής Διαχείρισης του Πανεπιστημίου Κρήτης, Βασίλης Λύκος, μιλώντας στον 98.4

Σκανδαλωδώς εκχωρούν την παροχή και τη διαχείριση του νερού σε «τρίτους», αψηφώντας τρεις ακυρωτικές αποφάσεις του ΣτΕ που επισημαίνουν ότι το νερό είναι δημόσιο αγαθό και δεν προβλέπεται η διάθεσή για κερδοσκοπία βάσει του Ελληνικού Συντάγματος. Μάλιστα πρόσφατα ψήφισαν και Νόμο με τον οποίο παρακάμπτονται οι σχετικές αποφάσεις του ΣτΕ. Και το ερώτημα είναι για ποια διάκριση εξουσιών και Κράτος Δικαίου μιλάμε σε αυτόν τον τόπο;

Κι όλα αυτά την ώρα που οι μεγάλες πολυεθνικές εκμετάλλευσης του νερού εκ διώχνονται από την Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη και τα «κοράκια» του ύδατος εφορμούν ή μεγιστοποιούν τις επενδύσεις τους σε χώρες της Λατινικής Αμερικής, της Ασίας και της Αφρικής. Το Βερολίνο και το Παρίσι παίρνει τα νερά του πίσω ενώ το Λονδίνο με το νερό που δεν πίνεται, το σκέφτεται σοβαρά να επανακρατικοποιήσει την υπηρεσία ύδρευσης.

Γιατί στην Λατινική Αμερική υπήρξαν και κάποιοι Πινοσέτ, που άνοιξαν το δρόμο για την τέλεια εφαρμογή των αρχών της σχολής του Friedman και του Σικάγο ακόμη και πάνω στα φυσικά δημόσια μονοπώλια όπως είναι το νερό, ο αιγιαλός, τα δάση, τα βουνά και τα λιμάνια σας.

Παράλληλα όμως, στο βάθος μύθος, το νομοθέτημα μεταξύ άλλων αποπειράται για τρίτη φορά να νομιμοποιήσει την εκχέρσωση δασικών εκτάσεων, δίνοντας «γη και ύδωρ» υπέρ τουριστικών εγκαταστάσεων και ΑΠΕ, περιλαμβάνοντας εντελώς αντιπεριβαλλοντικές και «φωτογραφικές» πολεοδομικές ρυθμίσεις. Και κάπως έτσι προωθείται η περιβαλλοντική φτωχοποίηση της υπαίθρου και των κατοίκων, εκχωρώντας σε «τρίτους» (ποιους άραγε;) όχι μόνο τη διαχείριση της ύδρευσης των πόλεων αλλά και της άρδευσης των καλλιεργειών μας.

Και όλα αυτά ενώ η χώρα μας έχει καταδικαστεί, με την απόφαση (C-849/19) που εξέδωσε στις 17 Δεκεμβρίου 2020 το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για μη συμμόρφωση με την οδηγία για τους οικοτόπους (οδηγία 92/43/ΕΟΚ) για την απουσία επαρκών μέτρων προστασίας των περιοχών Natura, που όφειλε να θεσπίσει εδώ και μια 20ετια.

Αλλά βέβαια όλοι μιλούν για την κλιματική κρίση όταν καταστρέφουν τον κύκλο του νερού με τέτοιου είδους ιδιωτικοποιήσεις καθώς ενδιαφέρονται μόνο για την πώληση δικαιωμάτων χρήσης και κατοχής φυσικών πόρων όταν για περίπου 1,5 εκατ. ανθρώπων η πρόσβαση στο νερό δεν είναι εξασφαλισμένη ,για το 1/4 του παγκόσμιου πληθυσμού η πρόσβαση στο νερό παραμένει ανεπαρκής, και όταν ο ίδιος ο ΟΗΕ προβλέπει για το 2040 αύξηση της ζήτησης του νερού κατά 30% μεγαλύτερη από τα διαθέσιμα αποθέματα . Κι όταν ακόμα και σε όρους βιώσιμης ανάπτυξης ο ΟΗΕ, ορίζει ότι ο 6ος Στόχος Βιώσιμης Ανάπτυξης είναι «η εξασφάλιση στην πρόσβαση στο νερό και στην αποχέτευση για όλους».

Πολιτικές Πινοσέτ κοντολογίς και «δουλίτσες» για «φιλέλληνες» κομπραδόρικης πολιτικής φιλοσοφίας & πρακτικής