Ανησυχία Επιστημόνων για πιο κρίσιμες παραλλαγές από την Omicron
Written by Γιώργος Σαχίνης on 17 Ιανουαρίου 2022
Η εκπομπή του 98.4 με τον Γ. Σαχίνη, παρουσίασε σήμερα ένα εκτεταμένο απόσπασμα από ένα πολύ διαφωτιστικό άρθρο- ρεπορτάζ στο India-today, σε σχέση με την «όμικρον». Σε αυτό, επιστήμονες από τους σημαντικότερους στο είδος, μιλούν για τους κινδύνους που εγκυμονεί, τις αυταπάτες που έχει δημιουργήσει στο κακώς πληροφορημένο κοινό, τις ελπίδες στους θιασώτες της ανοσίας της αγέλης, όσον αφορά την επιβεβαίωση των απόψεών τους σχετικά με την εφαρμογή της παρεξηγημένης – όπως την αποκαλούν – στρατηγικής τους. Τέλος ξεδιαλύνει συγχύσεις, που έχουν επικρατήσει τελευταία γύρω από την εξέλιξη της πανδημίας.
- To Απομαγνητοφωνημένο Κείμενο
Το απόσπασμα που θα σας διαβάσουμε τώρα, δημοσιεύεται χθες στο India-today.
με τίτλο :
«Να περιμένετε περισσότερες ανησυχητικές παραλλαγές μετά την Omicron, υποστηρίζουν οι επιστήμονες» .
Είναι πολύ διαφωτιστικό σε σχέση με την Όμικρον, τους κινδύνους που εγκυμονεί, τις αυταπάτες που έχει δημιουργήσει στο κακώς πληροφορημένο κοινό, τις ελπίδες στους θιασώτες της ανοσίας της αγέλης, όσον αφορά την επιβεβαίωση των απόψεών τους σχετικά με την εφαρμογή της παρεξηγημένης – όπως την αποκαλούν – στρατηγικής τους. Τέλος ξεδιαλύνει συγχύσεις, που έχουν επικρατήσει τελευταία γύρω από την εξέλιξη της πανδημίας. Μπορεί λοιπόν να αποτελέσει μια μορφή κωδικοποίησης σχετικά με την κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα.
«Όσο γρηγορότερα εξαπλώνεται η Όμικρον, τόσο περισσότερες ευκαιρίες δίνονται δυνητικά στον ιό για μεταλλάξεις, οδηγώντας σε περισσότερες παραλλαγές», διευκρίνησε ο Λεονάρντο Μαρτίνεζ (Leonardo Martinez), επιδημιολόγος λοιμωδών νοσημάτων στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης.
Από τότε που ο ιός εμφανίστηκε στα μέσα Νοεμβρίου, η Όμικρον έχει εξαπλωθεί σε ολόκληρη την υφήλιο σαν τη φωτιά που απλώνεται ραγδαλια μέσα από τα ξερά χορτάρια. Οι έρευνες δείχνουν ότι η συγκεκριμένη παραλλαγή είναι τουλάχιστον δύο φορές πιο μεταδοτική από τη Δέλτα και τουλάχιστον τέσσερις φορές πιο μεταδοτική από το αρχικό στέλεχος του ιού.
Η Όμικρον είναι πολύ πιο πιθανό απ’ ό,τι η Δέλτα, να επαναμολύνει άτομα που είχαν προηγουμένως νοσήσει από την Covid-19 και να προκαλέσει «διαπερατές λοιμώξεις» σε ήδη εμβολιασμένα άτομα, ενώ παράλληλα προσβάλει επίσης και ανεμβολίαστους.
Παράλληλα με το γεγονός ότι διατηρεί τους συγκριτικά υγιείς ανθρώπους εκτός εργασίας και εκπαίδευσης, η ευκολία με την οποία η παραλλαγή αυτή εξαπλώνεται, αυξάνει τις πιθανότητες, ώστε ο ιός να μολύνει και να παραμείνει μέσα στον οργανισμό ατόμων με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα, δίνοντάς του περισσότερο χρόνο να αναπτύξει ανθεκτικές και επιθετικές μεταλλάξεις.
Οι μακροχρόνιες, επίμονες λοιμώξεις είναι εκείνες, που φαίνεται να είναι οι πιο πιθανές εστίες αναπαραγωγής για νέες παραλλαγές», δήλωσε ο Δρ Στιούαρτ Κάμπελ Ρέι (Stuart Campbell Ray), ειδικός σε θέματα λοιμωδών νοσημάτων στο Johns Hopkins. «Μόνο όταν έχεις να κάνεις με πολύ διαδεδομένη λοίμωξη, τότε θα δώσεις την κατάλληλη την ευκαιρία για να συμβεί κάτι τέτοιο».
Επειδή η Omicron φαίνεται να προκαλεί λιγότερο σοβαρή ασθένεια από τη Δέλτα, η συμπεριφορά της αυτή έδωσε ελπίδα ότι θα μπορούσε να είναι η αρχή μιας τάσης που τελικά θα καταστήσει τον ιό πιο ήπιο όπως το κοινό κρυολόγημα.
Υπάρχει τέτοια πιθανότητα, λένε οι ειδικοί, δεδομένου ότι οι ιοί δεν εξαπλώνονται αποτελεσματικά αν τελικά σκοτώσουν πολύ γρήγορα τους ξενιστές τους.
Ωστόσο, οι ιοί δεν καθίστανται πάντοτε λιγότερο θανατηφόροι με την πάροδο του χρόνου.
Μια παραλλαγή θα μπορούσε επίσης να επιτύχει τον κύριο στόχο της – τον πολλαπλασιασμό – εάν τα άτομα που θα είχαν μολυνθεί, εμφάνιζαν ήπια συμπτώματα αρχικά, αλλά μετέδιδαν τον ιό ερχόμενοι σε επαφή με άλλα άτομα, και στη συνέχεια νοσούσαν με μεγάλη καθυστέρηση,
διευκρινίζει ο Ρέυ με ένα παράδειγμα.
«Ο κόσμος αναρωτιέται εάν άραγε ο ιός θα εξελιχθεί σε πλέον ηπιότερη μορφή. Ωστόσο, δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος για να το κάνει», πρόσθεσε. «Δεν νομίζω ότι μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι ο ιός θα γίνει λιγότερο θανατηφόρος με την πάροδο του χρόνου».
Το να καταφέρνει ένας ιός να αποφεύγει προοδευτικά όλο και ευκολότερα την ανοσολογική άμυνα του οργανισμού, τον βοηθά να επιβιώνει μακροπρόθεσμα. Όταν πρωτοεμφανίστηκε ο ιός SARS-CoV-2 , κανείς δεν είχε ανοσία. Πάντως οι λοιμώξεις και τα εμβόλια έχουν προσδώσει τουλάχιστον κάποια ανοσία σε μεγάλο μέρος του κόσμου, οπότε ο ιός αναγκάζεται πλέον να προσαρμοστεί.
Υπάρχουν πολλοί πιθανοί οδοί εξέλιξης. Τα ζώα θα μπορούσαν ενδεχομένως να επωάσουν και να να απελευθερώσουν νέες παραλλαγές του ιού. Τα σκυλιά και οι γάτες ως κατοικίδια, τα ελάφια και τα βιζόν που εκτρέφονται σε αγροκτήματα είναι μόνο μερικά από τα ζώα που είναι ευάλωτα στον ιό, ο οποίος μπορεί ενδεχομένως να μεταλλαχθεί στον οργανισμό τους και να μεταπηδήσει ξανά πάλι στον άνθρωπο.
Υπάρχει επίσης και μια άλλη πιθανή εξελικτική διαδρομή: Με την ταυτόχρονη – παράλληλη κυκλοφορία τόσο της Όμικρον όσο και της Δέλτα, ο ανθρώπινος οργανισμός μπορεί να προσβληθεί από διπλές λοιμώξεις, που θα μπορούσαν, ως αποτέλεσμα να δημιουργήσουν αυτό που ο Ρέυ αποκαλεί «Φρανκενβάριεντς» (Frankenvariants), δηλαδή υβρίδια με χαρακτηριστικά και των δύο τύπων.
Οι επιστήμονες δήλωσαν, ότι όταν αναπτύσσονται νέες παραλλαγές, είναι προς το παρόν πολύ δύσκολο να γνωρίζουμε εκ των προτέρων, από τα γενετικά χαρακτηριστικά τους, ποιες από αυτές θα μπορούσαν και πως, να εξελιχθούν περαιτέρω. Για παράδειγμα, η Omicron έχει πολύ περισσότερες μεταλλάξεις από τις προηγούμενες παραλλαγές, περίπου 30 στην πρωτεΐνη ακίδα που επιτρέπει στον ιό να προσκολλάται στα ανθρώπινα κύτταρα. Ωστόσο η λεγόμενη παραλλαγή IHU που εντοπίστηκε στη Γαλλία και παρακολουθείται από τον ΠΟΥ έχει 46 μεταλλάξεις και προς το παρόν δεν φαίνεται να έχει εξαπλωθεί ιδιαίτερα».
Άρα, αυτό που πολλές φορές για ευνόητους λόγους δεν αναδεικνύεται , αλλά συμπερασματικά πρέπει να λεχθεί είναι πως : Το εμβόλιο έχει σχεδιαστεί με στόχο να βοηθήσει στο να αποφευχθούν οι βαριές μορφές της νόσου και ει δυνατόν ο θάνατος.
Μέχρις εκεί. Το εμβόλιο δεν είναι φάρμακο για να θεραπεύσει, ή να εξαφανίσει τον ιό.
Δεν είναι αντιβιοτικό για να τον καταπολεμήσει.
Όχι βέβαια ότι αυτό δεν είναι αρκετό.
Συνεπώς το εμβόλιο δεν είναι σε να εξασφαλίσει ανοσία, ούτε να αναστείλει την μετάδοση του ιού.
Επομένως με ένα τέτοιο εμβόλιο, που δεν μπορεί να εξασφαλίσει την αποφυγή αυτών των δυο παραμέτρων, ο ιός εξακολουθεί να λειτουργεί πρακτικά ανεμπόδιστα.
Επιπλέον δέχεται μικρή πίεση η οποία του επιτρέπει και να διαφεύγει, αλλά και να εξελίσσεται.
Περίτρανη απόδειξη τόσο η παραλλαγή Δέλτα, εξαιρετικά παθογόνος και θανατηφόρος, όσο και η Όμικρον που είναι εξαιρετικά μεταδοτική.
Η εξαιρετικά μεγάλη διαφυγή από την ανοσολογική απόκριση που παρουσιάζει η τελευταία αυτή παραλλαγή, δεν υποδηλώνει μόνον την ανεπάρκεια του εμβολίου από τη μια και τις ικανότητες του ιού από την άλλη, αλλά αναδεικνύει ταυτόχρονα και μια εφιαλτική προοπτική δεδομένου ότι ο ιός σήμερα έχει τη δυνατότητα να μεταδίδεται ραγδαία και σχεδόν ανεμπόδιστα, άσχετα εάν οι επιπτώσεις του πάνω στη πλειοψηφία των προσβεβλημένων ατόμων είναι λιγότερο επιβλαβείς σε σχέση με τις προηγούμενες μεταλλάξεις.
Επομένως κανείς δεν είναι σε θέση να προβλέψει ποια θα είναι τα χαρακτηριστικά της επόμενης παραλλαγής. Κατά πόσον δηλαδή θα υπερτερεί το ένα η το άλλο χαρακτηριστικό στοιχείο, δηλαδή η μεταδοτικότητα ή νοσογόνος δράση του ή ακόμη κι ό συνδυασμός των δύο.
Πρόκειται για μια γενετική ρουλέτα που κανένα μοντέλο ανθρωποκεντρικής αντίληψης δεν είναι σε θέση να προβλέψει, αλλά ούτε καν να προσεγγίσει.
Αυτό λοιπόν που έχει σημασία στη τωρινή φάση της υψηλής μεταδοτικότητας και της εκτεταμένης διασποράς είναι ο περιορισμός της κινητικότητας του ιού, περισσότερο από κάθε άλλη φορά.
Οι μέθοδοι είναι γνωστοί. Μέτρα δημόσιας υγείας, πρωτίστως και δευτερευόντως μέτρα περιοριστικά.
Η στρατηγική θα πρέπει να είναι zero COVID δηλαδή μηδενικά κρούσματα.
Κι αυτό γιατί δεν ήρθε ακόμη η ώρα να ζήσουμε με τον ιό, όπως λένε κάποιοι.
Κάποιοι που δεν κατάφεραν να τον αντιμετωπίσουν γιατί δεν ήξεραν και γιατί νόμισαν ότι είχαν να κάνουν με κάτι που μπορούσαν να χειριστούν, με δυσκολίες βέβαια, αλλά και με συνέπειες που επιβαρύνουν άλλα νοικοκυριά εκτός από τα δικά τους.
Στην ουσία δούλεψαν περισσότερο για να διαχειριστούν τις συνέπειες και το κόστος που είχε η διαχείριση της λαίλαπας επάνω τους, παρά για να σταματήσουν την ίδια τη λαίλαπα, την ώρα που εκείνη σάρωνε την κοινωνία.
Ωστόσο αυτό που ενδιαφέρει τις οικογένειες των νεκρών και τους όλους αυτούς που πέρασαν τη δοκιμασία της νόσου και παραμένουν στη ζωή με βλάβες που ακόμη δεν ξέρουμε αν θα είναι ανήκεστες, δεν είναι ούτε η κριτική ούτε το κόστος που θα πληρώσουν κάποια στιγμή οι διαχειριστές, κάτι που ξεκίνησε ήδη να γίνεται σε άλλες χώρες.
Είναι η ηθική και σωματική αποκατάστασή τους.
Όσο για τους υπόλοιπους, αυτό που έχει σημασία είναι η εξασφάλιση της προστασία τους που καθημερινά διακυβεύεται.
Τίποτε δεν δείχνει ότι το καλοκαιρινό μπουρίνι πέρασε.
Κι αυτό γιατί δεν ήταν ούτε μπουρίνι, αλλά ούτε και καλοκαιρινό.
Αλλά κι αν τέτοιο ήταν στη φαντασία κάποιων, θα πρεπε ακόμη κι αυτό να το προβλέψουν και να το αντιμετωπίσουν.
Προτίμησαν όμως αυτό το καλοκαίρι να μην είναι σαν όλα τα άλλα και να το αφήσουν να εξελιχθεί, στο τελευταίο μίλι, με την επιχείρηση ελευθερία, να μην σπάει τις αλυσίδες, τις αλυσίδες μετάδοσης και να δίνει ήδη από το φθινόπωρο κιόλας, τους καρπούς μιας θλιβερής πρωτιάς σε θανάτους.
Ο χρόνος πιέζει. Η πανδημία έχει πολύ δρόμο ακόμη.
Ο ορίζοντας σε παγκόσμιο επίπεδο δεν είναι ορατός για το επόμενο καλοκαιράκι.
Άλλωστε η κοινωνία δεν αντέχει κι άλλο καλοκαιρινό μπουρίνι.
Και μπορεί το ελληνικό αλφάβητο να έχει κάμποσα γράμματα ακόμη, ωστόσο με την τακτική αυτή δεν ξέρουμε πόσοι και ποιοι θα είναι αυτοί που θα ζήσουν για να τα διαβάσουνε.
- Το Σχετικό Link
