Δημ. Χριστόπουλος : Η επόμενη μέρα της κρίσης μετά την πανδημία είναι ήδη εδώ

Ο καθηγητής στο Πάντειο στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης Δημήτρης Χριστόπουλος, μιλώντας στον 98.4 για την πρωτοβουλία « Επόμενη Μέρα» , εξήγησε ότι συγκροτήθηκε από επιστήμονες όλου του φάσματος ,για να θέσουν κρίσιμα ερωτήματα και να επιχειρήσουν να δώσουν απαντήσεις στις πρωτοφανείς προκλήσεις που θέτει ο κορονοϊός στην κοινωνία και τη δημοκρατία. Η υπεράσπιση των δυνάμεων της εργασίας και των δημοκρατικών θεσμών είναι μια διαρκής μάχη, είπε, πολύ περισσότερο σε συνθήκες κρίσης όπως η σημερινή. Μπροστά στην αβεβαιότητα της επόμενης μέρας προτάσσουμε τη συλλογικότητα και καλούμε όσους/ες επιθυμούν να συμβάλλουν σε ένα δημιουργικό διάλογο. Η πρωτοβουλία θα διοργανώσει – σε πρώτη φάση – διαδικτυακά σεμινάρια που θέτουν από διαφορετικές αφετηρίες το μεγάλο ερώτημα της επόμενης μέρας. Το πρώτο σεμινάριο θα πραγματοποιηθεί απόψε στις 18:30, με θέμα “Διλήμματα της επόμενης μέρας” και ομιλητές τον ιστορικό Αντώνη Λιάκο, τον ψυχίατρο Γιώργο Νικολαϊδη και τον καθηγητή του ΑΠΘ Γιάννη Σταυρακάκη. Την εκδήλωση θα συντονίσει η δημοσιογράφος της ΕΡΤ, Μαριλένα Κατσίμη. Η συζήτηση είναι προσβάσιμη στον καθένα από την διεύθυνση : https://us02web.zoom.us/j/86171782025 Ο Δημήτρης Χριστόπουλος είπε ακόμη ότι η επόμενη μέρα της κρίσης δεν είναι ένα απώτατο ή έστω απώτερο μέλλον. Είναι ήδη εδώ: δύσκολες σταθμίσεις με αναγκαστική ανάληψη διαχείρισης κινδύνων με βαρύ ηθικό, οικονομικό και πολιτικό φορτίο. Οι προβλέψεις εφιαλτικές για την κοινωνία, την εργασία, την οικονομία. Η δημοκρατία και οι συνταγματικές εγγυήσεις, ευκολότερη λεία στη λαιμαργία της εκτελεστικής εξουσίας που καλόμαθε να κυβερνά χωρίς αντισώματα. Ακόμη κι αν το 10% ύφεσης (το μεγαλύτερο στον ΟΟΣΑ) που προβλέπει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για την Ελλάδα είναι μία ακόμη υπερβολική προβολή του για το μέλλον, αυτά που έπονται δεν χωρούν εξωραϊσμό. Παρότι η Ελλάδα ασφαλώς δεν είναι Ουγγαρία, κανείς δεν θα βγει κερδισμένος από τον εφησυχασμό για τη λειτουργία των θεσμών και των συνταγματικών εγγυήσεων. Καμία εξουσία δεν παρατάει τα προνόμια που απέκτησε σε καιρούς έκτακτους, από ανιδιοτελή πίστη στο κράτος δικαίου και μόνο. Χρειάζεται έλεγχο. Η έκτακτη ανάγκη δημιουργεί νέους κοινωνικούς συσχετισμούς. Κανείς δεν είναι αφελής να απολέσει τα πλεονεκτήματα που αυτοί κομίζουν. Αυτό είναι η περιβόητη «κρίση ως ευκαιρία». Φυσικά, σημείωσε ο κ. Χριστόπουλος, θα ακούμε τους επιστήμονες, αλλά να μη νομίζουμε πως κι αυτοί είναι στο δημόσιο απυρόβλητο λόγω ειδημοσύνης. Είναι οι έντιμοι επιστήμονες που λένε «δεν ξέρω» σήμερα. Τέλος, στον πυρήνα της επιστήμης είναι οι διαφορετικές οπτικές και οι διαφωνίες. Δεν υπάρχει εντελώς «καθαρή» επιστήμη. Ο καθηγητής Τσιόδρας κάθε απόγευμα δεν κάνει μάθημα «επιστήμης», αλλά επιστήμης, ανθρωπιάς και επικοινωνίας συνάμα. Η άποψη πως «οι Ρομά δεν είναι απειλή αλλά ευάλωτη ομάδα» είναι μια πολιτική θέση, την οποία ο συνετός άνθρωπος (και συνετός και άνθρωπος συνάμα) επιδοκιμάζει. Το γεγονός ότι ακόμη δεν έχει εκφραστεί –ούτε φυσικά υλοποιηθεί– αντίστοιχη θέση για τους πρόσφυγες που ζουν στοιβαγμένοι σε καταυλισμούς, παραβιάζοντας όλους τους κανόνες του social distancing, είναι επίσης μια πολιτική επιλογή. Ένα προϊόν της διαρκούς ιδεοληπτικής απώθησης του προβλήματος αυτού στα μυαλά των κυβερνώντων. Ανάλογα με την τοποθέτησή μας, τη μια θέση τη χειροκροτούμε, την άλλην την αποδοκιμάζουμε. Αυτό όμως είναι πολιτική. Δεν είναι επιστήμη. Και η κριτική στην πολιτική είναι το κατεξοχήν όπλο των ανθρώπων. Αν σιγήσει, ατροφεί η δημοκρατία. Το πώς ασκεί καθείς την κριτική είναι θέμα δικό του. Όχι θέμα του κράτους.