Γιώργος Κοντογιώργης : Τα μεγάλα ερωτηματικά για το αύριο των κοινωνιών μετά την Πανδημία .
Written by Γιώργος Σαχίνης on 10 Απριλίου 2020
Ο πανεπιστημιακός δάσκαλος στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Γιώργος Κοντογιώργης, μιλώντας στον 98.4 , για την επόμενη μέρα στον πλανήτη μετά την πανδημία του νέου ιού που τον έχει πλήξει και τον τρόπο που συστήματα και εξουσίες , επιδρούν στις κοινωνίες με τις αποφάσεις τους, μίλησε για τις ώρες της αναγκαίας μεγάλης ενδοσκόπησης και προβληματισμού όλων των κοινωνιών. Έθεσε μάλιστα τα μεγάλα ερωτήματα: Που πηγαίνει ο κόσμος. Οι κοινωνίες ή θα γίνουν θεσμικό μέρος της πολιτείας ή θα γνωρίσουν τα χειρότερα.
Η πανδημία ως τροφοδότης αφετηρία για ένα καλύτερο μέλλον της ανθρωπότητας ή για την εδραίωση και την επέκταση των ηγεμόνων της οικονομίας επί των κοινωνιών. Η λύση για να ξαναγίνουν οι κοινωνίες σκοπός της πολιτικής είναι μια: Να κατακτήσουν το μέλλον, και γιαυτο υπάρχει ένας μόνο τρόπος . Να « ιππεύσουν» στο διαδίκτυο και να αξιώσουν συμμετοχή στη διαδικασία λήψεως των αποφάσεων. Δηλαδή η μεταβολή της εκλόγιμης μοναρχίας που ζούμε σήμερα σε αντιπροσώπευση.
Κώστας Λάμπος On 10 Απριλίου 2020 at 18:03
Μα το ‘άλογο’ που μας καλεί ο κ. Κοντογιώργης να ιππεύσουμε είναι ξένο και φυλάσσεται από αδίστακτους ΝΑΤΟπραιτωριανούς δολοφόνους, αλλά πες πως
εκεί που το χαζεύουμε από μακριά μας αφήνουν να το καβαλήσουμε, όπως ήδη συμβαίνει και με τον τρόπο που το καβαλάμε για να μας πουλήσουν ‘επιστολές του ανύπαρκτου Ιησού’ και λοιπά μαντζούνια που τάχα θα μετατρέψουν την κορωνοϊακή κατάντια και δουλεία μας σε ευτυχία, το ερώτημα είναι αν φτάνει μια τυπική και δια διαμεσολαβητών συμμετοχή του 99% σε μια εξουσία που την ελέγχει το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού που με τη σειρά του ελέγχει με την θεσμική, δομική και κατασταλτική βία την παγκόσμια οικονομία.
Τόσο δύσκολο είναι να σκεφτούμε ότι η ευτυχία του Κοινού των Ανθρώπων, της εργαζόμενης κοινωνίας/ανθρωπότητας δεν βρίσκεται στο καβάλημα ενός ξένου αλόγου σ’ ένα ξένο καρουσέλ, αλλά στην απαλλοτρίωση του καρουσέλ του 1% με όλο του τα σέα και τα μέα και την υποταγή της οικονομίας στην κοινωνία, δηλαδή στο 99%.
Βέβαια για να συμβεί αυτό θα πρέπει να συμβεί το απλό και αυτονόητο, δηλαδή να καταργηθεί η ατομική ιδιοκτησία πάνω στα μέσα παραγωγής που θα αλλάξει ολόκληρη την φιλοσοφία και αρχιτεκτονική της κοινωνίας/ανθρωπότητας.
Ως πότε παλικάρια θα μασάτε τα λόγια σας; Δεν βλέπετε ότι είτε με το Κορωνοϊό των εργαστηρίων βιολογικών όπλων, είτε με τα πυρηνικά της εξουσίας του κεφαλαίου το παρακασμένο κεφάλαιο θα μας πάρει όλους μαζί του;
Μπορείτε ακόμα να φαντάζεστε ένα καλύτερο κόσμο με τα αρπακτικά και τις Ύαινες; Αν, ναί , τότε άξιος ο μισθός σας.
Κώστας Λάμπος
Κώστας Λάμπος On 10 Απριλίου 2020 at 19:02
Μα το ‘άλογο’ που μας καλεί ο κ. Κοντογιώργης να ‘ιππεύσουμε’ είναι ξένο και φυλάσσεται από αδίστακτους ΝΑΤΟπραιτωριανούς δολοφόνους, έτοιμους να σκοτώσουν και να σκοτωθούν. Αλλά πες πως εκεί που χαζεύουμε το ‘άλογο’ από μακριά μας αφήνουν να το καβαλήσουμε, όπως ήδη συμβαίνει ήδη με το διαδίκτυο και με τον τρόπο που το καβαλάμε για να μας πουλήσουν ‘επιστολές του μηδέποτε υπάρξαντος Ιησού’ και λοιπά μαντζούνια που τάχα θα μετατρέψουν την καπιταλιστική βαρβαρότητα σε παράδεισο, την κορωνοϊακή κατάντια και δουλεία μας σε ευτυχία, το ερώτημα είναι αν φτάνει μια τυπική και δια διαμεσολαβητών συμμετοχή του 99% σε μια εξουσία που την ελέγχει το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού που με τη σειρά του ελέγχει με την θεσμική, δομική και κατασταλτική βία την παγκόσμια οικονομία.
Τόσο δύσκολο είναι να κατανοήσουμε ότι ο καπιταλισμός έχει ισοπεδώσει την κοινωνία/ανθρωπότητα σε μια σχέση όπου μια χυδαία και αρρωστημένη ελίτ της τάξης του 1% του παγκόσμιου πληθυσμού βρίσκεται πάνοπλη και αποφασισμένη για την final solution εναντίον του 99%; Μπορεί αλήθεια να πιστεύει κανείς στα σοβαρά ότι η ευτυχία του Κοινού των Ανθρώπων, της εργαζόμενης κοινωνίας/ανθρωπότητας βρίσκεται στο απλό και δανεικό καβάλημα ενός ξένου αλόγου σ’ ένα ξένο καρουσέλ που δεν τους ανήκει; Και είναι τόσο δύσκολο να σκεφτούμε ότι ένας καλύτερος κόσμος δεν θα ανατείλει ποτέ όσο το καρουσέλ θα συνεχίσει να βρίσκεται στα χέρια του 1% με όλο του τα σέα και τα μέα, πράγμα που βέβαια δεν σημαίνει υποταγή της οικονομίας στην κοινωνία, δηλαδή στο 99%;
Βέβαια για να συμβεί το πέρασμα της οικονομίας στον έλεγχο της αμεσδημοκρατικά συγκροτημένης κοινωνίας θα πρέπει να συμβεί το απλό και αυτονόητο, δηλαδή, να καταργηθεί η ατομική ιδιοκτησία πάνω στα μέσα παραγωγής που θα αλλάξει ολόκληρη την φιλοσοφία και αρχιτεκτονική της κοινωνίας/ανθρωπότητας.
Ως πότε παλικάρια θα μασάτε τα λόγια σας; Δεν βλέπετε ότι είτε με το Κορωνοϊό των εργαστηρίων βιολογικών όπλων, είτε με τα πυρηνικά της εξουσίας του κεφαλαίου, είτε με την ανεργία και την πείνα το παρακμασμένο κεφάλαιο θα μας πάρει όλους μαζί του;
Μπορείτε ακόμα να φαντάζεστε ένα καλύτερο κόσμο με τα αρπακτικά και τις Ύαινες του κεφαλαίου που κατασπαράσσουν και λεηλατούν τη Φύση και την ανθρωπότητα; Αν, ναί , τότε άξιος ο μισθός σας. Αν, όχι, τότε σπάστε τα ταμπού και πείτε ολόκληρη την αλήθεια, γιατί όπως όλοι ξέρουμε οι μισές αλήθειες είναι πιο επικίνδυνες και καταστροφικές από το ψέμα.
Κώστας Λάμπος